‘Jij bent van mij’ toont de gruwelijke gevolgen van stalking

Laura Korsman (24) werd op haar studentenkamer vermoord. De dader: haar ex. Laura was al weken doodsbang. Er werd op haar gejaagd, zei de officier van justitie tijdens de rechtszaak tegen haar ex. Die had een straatverbod en een contactverbod, maar dat weerhield hem er niet van haar te blijven begluren, intimideren en stalken. Hij volgde haar als een schaduw. Ging ze naar een feestje, dan dook hij daar ook op. Wilde ze in de auto stappen, dan was hij haar net voor geweest om de banden lek te steken. Ze kon geen kant op.

In de documentaire Jij bent van mij van regisseur Hetty Nietsch, maandagavond uitgezonden op NPO 2, vertellen slachtoffers en nabestaanden over de gruwelijke gevolgen van stalking. Hoe het hun leven beheerste, soms tientallen jaren. In het geval van gitarist Harry Sacksioni, de enige man in de film: 40 jaar lang. Zijn stalker volgde hem dag en nacht. ‘Ik merkte dat ik schichtig was. Ik keek altijd even om me heen om te zien of zij er ook was.’ Hij paste zijn leven aan op de aanwezigheid van zijn stalker. Ook thuis: de gordijnen moesten altijd dicht. ‘Eigenlijk ben je een gevangene in je eigen huis.’

‘Als ik haar niet kan krijgen, dan moet ze maar dood’, zei de stalker van Astrid Tillman. Tien jaar werd ze gevolgd door een vreemde, ze kan het nog navertellen. Die waangedachte, dat het slachtoffer zijn of haar het bezit is, blijken alle daders te hebben gehad. Dat vertelt ook Ingrid Smit over haar ex. Hij accepteerde niet dat ze het uitmaakte. ‘Jij gaat het niet redden, meisje’, schreef hij. Ook Laura Korsmans ex draaide door toen ze de relatie verbrak. ‘Hij zag Laura als bezit. Als ze niet van hem kon zijn, dan van niemand’, zegt een vriendin.

De schokkende getuigenissen maken goed inzichtelijk hoe stalking het leven van slachtoffers kapotmaakt. Hoe angstig, gevangen en machteloos ze zich voelen. De politie zegt vaak weinig te kunnen doen. Soms wordt aangifte om die reden afgeraden. Bij BN’ers wordt het bovendien vaak gezien als het risico van het vak. Maar ook bij anderen laten overheidsinstanties het afweten. Dat bleek uit het inspectierapport over de moord op de 16-jarige Hümeyra Ergincanli uit Rotterdam. Zij belde de politie dertig keer over de doodsbedreigingen en het stalken door haar ex. De dag van haar moord had ze een afspraak om voor de vierde keer aangifte te doen.

Vorige week zei de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema in het interviewprogramma College Tour dat het haar prioriteit heeft om de vrijheid van (jonge) vrouwen in haar stad beschermen. Deze documentaire laat nog eens zien waarom dat hard nodig is. En toch vrees ik de volgende krantenkop, de volgende documentaire waaruit opnieuw blijkt dat dit probleem nog altijd even groot is.