Israël wil via de Giro laten zien dat het een normaal land is

De Ronde van Italië start dit jaar in Israël. Gisteren was de proloog in Jeruzalem en vandaag en morgen volgen er nog etappes naar Tel Aviv en Eilat, voor het hele circus wordt verplaatst naar Sicilië en weer echt een Giro d'Italia wordt. Het is voor het eerst dat een grote wielerronde buiten Europa van start gaat, en het zal zeker niet de laatste keer zijn. De beginetappes van de ronden van Spanje, Frankrijk en Italië zijn te koop voor de hoogste bieder. En aangezien het grote geld in de internationale topsport steeds vaker van buiten Europa komt, krijgen we nog heel wat exotischer startplaatsen dan Jeruzalem.

Israël wil via de Giro laten zien dat het een normaal land is. Dat is tenminste de bedoeling van Sylvan Adams, een Canadees-Joodse projectontwikkelaar die een paar jaar geleden naar Israël emigreerde. Volgens Adams heerst in grote delen van de wereld de gedachte dat Israël een oorlogsgebied is en dat je er struikelt over de terroristen. Volgens hem is dat allemaal zwaar overtrokken en bestaat er ook nog een heel ander Israël, namelijk Normal Israël.

Dát Israël moet via de camera's van de Giro de wereld over en als dat lukt, is de persoonlijke investering van Adams (10 miljoen) en die van de Israëlische overheid (nog een miljoen of 20) ruimschoots de moeite waard geweest. Dan hebben de zesduizend politieagenten en beveiligers er niet voor niets gestaan en laat de Giro straks een ander land achter dan dat waarin hij arriveerde - althans, in de beeldvorming.

Sport is de grote verhuller en een wondermiddel. Wil je je land als volkomen normaal presenteren? Koop een sportevenement. Sport is overal ter wereld hetzelfde en projecteert zijn normaliteit en alledaagsheid onmiddellijk op de omgeving waarin het evenement zich afspeelt. De wedstrijd is hetzelfde, dezelfde acteurs rijden zich het snot voor ogen, de reclameborden zijn hetzelfde. Sport afficheert zich altijd als heel erg bijzonder, maar iets normalers bestaat er niet.

Je kunt een sportevenement organiseren in de hel, en na afloop zal iedereen die heeft gekeken verklaren dat de hel eigenlijk verrassend normaal is.

Straks wordt er in Rusland gevoetbald om de wereldtitel en het doodgewone van elf spelers die in een met reclame volgehangen arena duelleren met elf andere spelers, zal op Rusland afstralen. Na vier weken WK zal Rusland een veel normaler land zijn dan waarvoor we het nu nog houden. Zelfs Qatar zal na het WK van 2022 een beetje groener zijn, wat normaler. Gewoon een woestijn, beetje warm en stoffig, hier en daar een loensende kameel, verder niks bijzonders.

Daarom wordt er ook altijd geprotesteerd tegen sportevenementen in landen die op zoek zijn naar erkenning van hun normaliteit. Door de sport verliezen de argumenten van degenen die vinden dat hun land helemáál niet normaal is aan kracht. De Giro voert niet door Gaza of de andere Palestijnse gebieden. Je ziet nergens roadblocks of tanks. Er laat nooit een straaljager een bom vallen op een huis langs de route. Het Israël dat ons wordt getoond is even kalm en idyllisch als het Drenthe van de rijwielvierdaagse. Die beeldvorming is fnuikend voor de oppositie en de droom van degenen die de Giro naar Israël haalden.

'Sport moet wegblijven van politiek', zei Giro-directeur Vegni nadat de keuze voor Israël bekend was gemaakt. Maar dat sport en politiek niks met elkaar te maken hebben, dat was vroeger. En toen eigenlijk ook al niet, want Hitler organiseerde de Spelen niet omdat hij een blinde sportfanaat was. Inmiddels is sport zo invloedrijk, dat wegblijven van politiek helemaal geen optie meer is - de politiek zou het niet toestaan. De Giro in Israël is pure politiek. Alle grote sportevenementen zijn politieke manifestaties.

Zo invloedrijk is sport: je organiseert de Winterspelen en drie maanden later sta je gezellig te tafeltennissen met de oude aartsvijand die nog maar kort geleden dreigde je van de aardbodem te blazen.

Je ziet Tom Dumoulin door Jeruzalem racen en je denkt dat het net zo goed Maastricht kon zijn. Dat is winst voor Jeruzalem, althans voor het imago van Jeruzalem als stad van dreiging en conflicten.

Tom Dumoulin won de proloog - heerlijk normaal.