In Nederland hebben we een inrichtingsprobleem

Brief van de dag

Al sinds ik in een landelijke gemeente woon (2011), verbaas ik me erover dat in onze gemeente in acht van de tien dorpen rondom de plaats Boxmeer geen supermarkt te vinden is. Maar dat er wel tien supermarkten in Boxmeer zelf zijn, waarvan zes vlakbij elkaar.

Boxmeer is een plaats van 12.565 inwoners. Verder vinden we nog een supermarkt in Vierlingsbeek (2.645 inwoners) en eentje in Overloon (4.090 inwoners); de rest van de inwoners van de gemeente, te weten ruim 10.000, moet kilometers reizen om de boodschappen in huis te halen. Want ook bakkers, slagers en andere levensmiddelenzaken zijn er allang niet meer in de eigen woonkern. Evenals trouwens alle overige voorzieningen. En dat bij een vergrijzende en dus minder mobiele bevolking, in een streek waar het openbaar vervoer zo goed als wegbezuinigd is.

We hebben in ons land onder andere een groot energieprobleem (brandstof) en een reusachtig uitstootprobleem. Misschien is het zinnig om bij het oplossen daarvan ook eens te kijken naar een van de onderliggende problemen, te weten de manier waarop we onze leefgemeenschappen inrichten. Die is niet gestoeld op een natuurwet, maar op politieke keuzes. En die lijken behoorlijk achterhaald.

Monique van der Zanden, Vortum-Mullem

Held

Psycholoog Wim van Dijk (Zaterdag, 23/10) komt er eerlijk voor uit dat hij ruim hondderd mensen een zelfdodingsmiddel heeft verkocht. De Nederlandse overheid vindt Wim een crimineel. Maar Wim is natuurlijk een held. Een man die mensen helpt omdat ze niet meer willen leven. Omdat ze te eenzaam zijn. Omdat ze te veel pijn hebben of jarenlang diepongelukkig zijn. Ik hoop dat er nog steeds mensen als Wim zijn wanneer ik vind dat het wel genoeg is geweest. Go Wim!

Hilde Brontsema, Amsterdam

Regelen

We kunnen het regelen zoals we ook eenieder helpen financieel je einde goed te regelen. Maak voor je laatste wens een notariële akte op (euthanasieverklaring) bij de notaris, die nooit ter discussie wordt gesteld, maar wordt uitgevoerd zoals je het hebt beschreven en vastgelegd. Moment van vastleggen is bepalend, niet moment van uitvoering! Wat zou ik dat omarmen om naast volledige regie over de financiën ook de volledige regie over je voltooide leven zelf te mogen vastleggen. Ik zeg het eerlijk, je wilt geen arts een besluit over jouw euthanasie hoeven te nemen, dat wil je zelf doen.

Lisette Niemeijer, Schijndel

Lijden

In het verpleeghuis ‘lijden’ bewoners doorgaans niet. Kan dat ‘schrikbeeld’ nu eens objectief in de krant. Als verpleeghuisarts probeer ik (we) de patiënten/cliënten/bewoners, in de gemiddeld twee jaar dat ze nog leven, zacht te laten landen. Dat lukt mij (ons) best aardig. Ook volgens de familie. Kom gerust eens kijken.

Jos Velthoven, specialist ouderengeneeskunde, Boxmeer

Bescherming

De meeste mensen in Staphorst geloven dat God hun beschermt wat covid aangaat. Dat kan ik enigszins begrijpen vanuit hun levenswijze; maar wat als zij wel corona krijgen? Dan moeten zij toch ook op God kunnen vertrouwen dat zij door die periode heen komen. Waarom melden zij zich dan wel bij een ziekenhuis voor medische behandeling?

Gerard van Dijk, Stoutenburg

Toeslagenouder

Als Volkskrant-lezer heb ik veel vertrouwen in het waarheidsgehalte van de artikelen die de Volkskrant plaatst. Toen ik echter het artikel ‘Hoe toeslagen ouder Wanda haar vier kinderen verloor’ las, had ik direct al het gevoel dat het toch wel erg sterk was dat dit alles alleen door de toeslagenaffaire veroorzaakt was. Helaas kreeg ik gelijk.

Ik lees onder ‘Aanvullingen en Verbeteringen’(Ten eerste, 23/10) een correctie op het gepubliceerde artikel. Zeer teleurstellend dit bij de krant die journalistieke kwaliteit hoog in het vaandel heeft, te moeten ervaren. Nog teleurstellender dat dit in zo’n kleine rubriek, die niet door iedereen gelezen zal worden, is gecorrigeerd. Dit had nadrukkelijker gekund.

Gerard de Vries, Sneek

Randje

Hiske Versprille drinkt Georgische wijn met een ‘hartigzoet randje als van gezouten honing’. Onno Kleyn neemt ‘een slok overweldigende solide Sardijnse wijn’ (die gelukkig nog net in de mond past en ook uit Sicilië blijkt te komen) met ‘een elegant randje’ (Volkskrant Magazine, 23/10).

Culinair-vinologische prietpraat, niet over de rand maar over de top.

A. Bosman, Odijk