In het kader van woordenmanagement ontraden we de woordencombinatie ‘code zwart’

Verrast en overrompeld zijn we. Wie had dit ooit gedacht. Paniek in het ziekenhuis, heel Den Bosch ziek na de elfde van de elfde, teststraten voller dan de Ikea op een zondagmiddag in de plundraweken. En we hebben nog zó gezegd: in de elleboog.

Dat wordt een keiharde klap. Het virus krijgt hem recht op de smoel. Die verantwoordelijkheid schuwen we niet. We gaan ver, al zeggen we het zelf. Lockdownachtige maatregelen!

Hugo en ik zijn zeer ingenomen met deze trouvaille, omdat in het begrip ‘lockdownachtig’ alles samenkomt: de wankelmoedigheid, de gesimuleerde daadkracht, de misplaatste superioriteitsgevoelens jegens het domme buitenland, het doemaarwat waarmee we al anderhalf jaar onze blinde paniek proberen te maskeren. Woorden doen ertoe, zeg ik altijd. Kijk maar: je mag geen ‘tribunaal’ meer zeggen in het parlement, en nu is het fascismeprobleem in één klap opgelost.

Een harde klap dus. Keihard. U moet de anderhalve meter in acht nemen, tenzij u ergens bent waar het niet hoeft, dan hoeft het niet. Boa’s zullen hierop handhaven, tenzij u met een gezinslid bent. Of met iemand uit uw huishouden. Of met een collega met wie u ondanks het thuiswerkverzoek toch al de hele dag samen in een bedompt kantoor zit. Of met iemand die u kent. Of met iemand die u niet kent maar graag beter wil leren kennen. In sommige andere gevallen kunt u soms een boete krijgen. Tenzij de boa er ook geen zin meer in heeft.

U moet zich laten testen bij klachten. Dat gaat u niet lukken, want de teststraten stromen over. Thuistesten zijn wel/niet betrouwbaar. U moet die juist niet/wel inzetten bij klachten, afhankelijk van hoe de inzichten zich ontwikkelen. We kijken daar heel zorgvuldig naar.

De scholen mogen nooit meer dicht. De achterstanden die ze niet meer inlopen, de sociale ellende, de psychische nood: afschuwelijk dat we onze kinderen zoiets hebben aangedaan. Dat nooit meer. Daarom bekijken we nu heel zorgvuldig, door een rietje zeg maar, hoe we de scholen kunnen sluiten zonder dat u doorheeft dat ze dicht zijn. We overwegen inzet van het begrip ‘openachtig’.

Om een daad te stellen doen we de bibliotheken en theaters dicht. Dichtachtig. Ja, die zijn doorgaans besmettingsvrij, maar kent u die van de man die z’n sleutels in de donkere bosjes verliest en ze onder de lantaarnpaal verderop gaat zoeken omdat het daar licht is? Ter compensatie zullen er van overheidswege gratis dvd’tjes worden uitgereikt, af te halen in de bibliotheken. Wanneer die weer open zijn.

In het kader van woordenmanagement ontraden we de woordencombinatie ‘code zwart’. Antraciet, donkergrijs, nachtblauw voor mijn part: alles is beter dan de paniekzaaierij van de televisiedokters over dobbelen om een ic-bed. We snappen dat het jammer is als u naar huis wordt gestuurd met uitgezaaide kanker, maar weet dat we daar zorgvuldig naar kijken. Mocht u zich niettemin zorgen maken: bedenk dat de dood nu eenmaal bij het leven hoort. Mensen zijn verwend, te zeer gehecht geraakt aan het idee dat voor elke hartaanval en elke tumor de rode loper uitgaat in het ziekenhuis. Dat gedrag moet echt veranderen. Leer sterven met het virus.

In de tussentijd voeren we voor de zekerheid 1G, 2G én 3G in. Samen tegelijk.

De routekaart wordt langs deze klare lijnen bijgewerkt. Het dringende advies is om de route te volgen. Of ongeveer. Dwars over het gras mag ook. Vermijd de geitenpaadjes, die zijn voor de premier.

Als u zich hieraan houdt, is het zo gepiept. Hoe moeilijk kan het zijn?