Ik kan de Bijbelse vaccinmijders beter hebben dan de seculiere: geen superieur grijnslachje op het gelaat

De naar schatting 50 duizend bevindelijke christenen die zich niet willen laten ­vaccineren trekken dezer ­dagen nogal wat aandacht. Het Zwolse regioziekenhuis Isala moest onlangs inhaaloperaties afzeggen en patiënten naar elders verplaatsen, mede vanwege de toeloop van coronagevallen uit Staphorst en omstreken – een van de gemeenten met de laagste vaccinatiegraad van Nederland.

Vooropgesteld, voor mij is de logica van de godsdienstige prikweigeraars even mysterieus als die van hun 1,75 miljoen seculiere tegenvoeters. De overtuiging dat de Voorzienigheid exclusief dient te beschikken over gezondheid en ziekte komt mij net zo absurd voor als, ik zeg maar wat, het geloof dat Big Pharma achter de schermen op listige wijze aan alle touwtjes trekt.

Wel vind ik de Bijbelse vaccinmijders beter te hebben – nou ja, meestal.

Zie de SGP’er uit Staphorst die dinsdagavond aanschoof bij Op1. Op zijn gelaat niet het stuitend superieure grijnslachje waar die rattenvanger uit Rotterdam in grossiert, maar oprechte worsteling. (BNNVARA-presentator Francisco van Jole zat er dan ook lelijk naast toen hij uitgerekend deze man een dag later op NPO Radio 1 ‘een fucking christen’ noemde, behorend tot een smaldeel dat maar ‘lekker dood’ moest gaan.)

Tweede pre van de christelijke weigeraars: in de regel halen ze er geen abjecte historische metaforiek bij om hun punt te maken. Die andere luitjes daarentegen doen niets liever dan de coronamaatregelen van onze overheid vergelijken met de maatregelen van de Duitse bezetter die uitmondden in een geregisseerde volkerenmoord. En kijken daar steevast heel triomfantelijk bij.

Mildheid

Maar hier houdt mijn mildheid voor bijbels geïnspireerde vaccinweigeraars wel zo’n beetje op. Want hoe je het wendt of keert, ook hun houding is moreel volstrekt onbegrijpelijk. En dan heb ik het niet eens over de malle paradox dat zij wél gebruikmaken van peperdure gezondheidszorg als het virus daadwerkelijk heeft toegeslagen. Dan heb ik het over de gevolgen van hun principe: dat ze aldus de kwetsbaarsten onder ons in de hoek schilderen.

Bijvoorbeeld omdat die vanwege een broos gestel niet het risico kunnen lopen besmet te raken. Of omdat zij door de overbelaste zorg nog langer moeten wachten op pakweg een openhartoperatie. Mij lijkt dit verband niet heel moeilijk te leggen, maar de betrokkenen willen er niet aan.

Zo bestond een ouderling van de Hersteld Hervormde Gemeente in Staphorst het om dinsdag tegen het Reformatorisch Dagblad te zeggen: ‘Aan de ene kant is dat zo. Maar aan de andere kant wordt er met twee maten gemeten. Het wordt allemaal wel erg toegespitst op vaccinatie. Je hebt ook mensen die roken en drugs gebruiken. Winkels verkopen ongezonde dingen. Je moet een brede blik hebben, niet alleen een smalle blik.’

Leuk geprobeerd. Alleen, een razend besmettelijk virus op één lijn stellen met roken, drugs gebruiken of de aanschaf van ‘ongezonde dingen’ is niet dat je zegt een sterk argument. Bovendien, het ene kwaad wast het andere kwaad niet als bij toverslag schoon.

Natuurlijk, zelfs ik snap dat een algemene vaccinatieplicht vele bruggen te ver zal zijn, een tikje ingewikkeld uitvoerbaar vooral. De GGD kan nu eenmaal moeilijk weigeraars van de bank sleuren, vastbinden op een keukenstoel en van een prik voorzien. Maar de vigerende aanpak van een foldertje hier, een campagnetje daar en vooral van ‘het gesprek aangaan’ schiet evenmin erg op.

Dialogeren

Dialogeren is prachtig, maar zelden met steile gelovigen. Woensdagmiddag reisde het bestuur van Zwolse ziekenhuis af naar Staphorst om met de Hersteld Hervormde Gemeente zo’n gesprek te voeren.

Tegen De Stentor zei bovengenoemde ouderling vooraf dat zijn gemeente ‘alles’ wil doen om de gezondheid van haar lidmaten te beschermen ‘behalve als het gaat om de gewetensdwang’. Achteraf verklaarde hij dat het gesprek ‘constructief’ was verlopen, maar dat er geen concrete afspraken waren gemaakt. Ik viel niet echt van mijn stoel.

Het enige wat er volgens mij op zit is hopen dat brave borsten zoals de man die dinsdag bij Op1 aan tafel zat dóór blijven worstelen. Tot ze op een dag beseffen dat ook vaccins een godsgeschenk zijn. Begrijpen dat je de Allerhoogste best voor de voeten mag lopen als het om mensenlevens gaat.

Elma Drayer is neerlandicus en journalist.