Het zou een verlies zijn als GeenStijl op zwart gaat

GeenStijl heeft naast puberale trekjes grote verdiensten

Ik behoor tot de door GeenStijl gevreesde babyboomers. Al jaren lees ik de Volkskrant, die onder hoofdredacteur Remarque een stuk opener is geworden. Maar de hetze die de Volkskrant lijkt te voeren tegen GeenStijl brengt opzeggen in beeld. Weliswaar moet GeenStijl niet zielig doen, en hebben ze de brief over zichzelf afgeroepen met de uitnodiging aan de reaguurders om Loes Reijmer te 'doen', maar de geconcerteerde hetze tegen het rechts-satirische blog door de gedachtepolitie doet het ergste vrezen. De übercorrecte en uit publieke middelen betaalde ('haat')site Joop besteedt in een overwinningsroes eindelijk aandacht aan GeenStijl. Omgekeerd bleek nooit een probleem, want GeenStijl houdt anders dan Joop van tegenspraak.

GeenStijl heeft naast puberale trekjes grote verdiensten: te weten unverfroren islamkritiek waarbij man en paard genoemd worden, inzet voor referenda, en het alom tegels lichten (MH17). Het zou een groot verlies voor de persvrijheid en voor de publieke informatievoorziening zijn als GeenStijl op zwart gaat.

Mijn (gekleurde!) puberzoon is een groot fan.

Het viel mij ook op dat de ingezonden brievenrubiek geen enkel tegengeluid plaatste. De vereiste nuance kwam ik in de drie wel geplaatste brieven niet tegen.

_{Jan Erik Burger, Amsterdam}

GeenStijl treedt in het voetspoor van Hans Teeuwen en Gerard Reve

Cabaretier Hans Teeuwen had enkele jaren geleden een sketch à la GeenStijl waarin hij bepaalde seksuele handelingen verrichtte met koningin Beatrix. In 1966 schreef Gerard Reve een expliciete scène over God als ezel in een erotische scène.

In beide gevallen is er door journalisten nooit een oproep gedaan aan theaterdirecteuren en boekhandelaren om beide heren te boycotten vanwege uiterst seksistische en zwaar beledigende uitingen.

Ebru Umar wordt digitaal naar het leven gestaan en krijgt op het internet-riool ladingen bagger over zich heen. Haar huis is beklad, op straat wordt ze regelmatig uitgescholden (er zijn beelden van dat ze 'gewoon' terug scheldt naar dat straattuig) en op de Vara-site Joop.nl vindt er nogal eens een karaktermoord op haar plaats.

Tóch zal zij nooit een oproep doen aan adverteerders van Joop.nl om dat podium te boycotten.

Volgens mij moet je dat ook niet willen.

Als juist journalisten dan mede een oproep doen aan adverteerders om GeenStijl te boycotten...

Wanneer je een afkeer hebt van een website, cabaretier, auteur, programma of partij kan je dat kritisch beschrijven of negeren.

Maar, om als verdedigers van het vrije woord actief mee te werken aan het verwijderen van een journalistiek platform uit de maatschappij?

Dan nog liever doodzwijgen. Lijkt mij journalistiek gezien eveneens een slechte keuze, maar altijd nog sympathieker én journalistieker dan het oproepen tot een boycot. Hoezeer GeenStijl soms ook grenzen vér overschrijdt.

Laat GeenStijl toch schreeuwen en provoceren, evenals Gerard Reve, Hans Teeuwen, die treitervlogger van het Algemeen Dagblad plus ontelbare cabaretiers.

Ik kan mij trouwens indenken dat journalisten die de petitie op 6 mei in de Volkskrant en NRC hebben getekend een ongemakkelijk gevoel krijgen van de steun van GroenLinks. Wijnand Duyvendak was in de jaren tachtig redactielid van Bluf! op het moment dat in het anarchistische blad een oproep geplaatst werd om de Paus te vermoorden. Ik vind het prima dat anno 2017 Duyvendak politiek actief is voor GroenLinks. Maar naar mijn mening past het juist die partij dan niet om GeenStijl de maat te nemen.

Kent u de oud-trainer Fritz Korbach? Inmiddels overleden en hij noemde in de jaren negentig PSV-spits Romario een koffieboon.

Daarna werden door PvdA-Kamerlid Hedy d'Ancona vragen gesteld over Korbachs racistische uitlating.

Dezelfde Korbach die grijnzend vertelde dat in Emmen de apen in de dierentuin intelligenter waren dan de inwoners van dat teringdorp (copyright Fritz Korbach).

De geboren Duitser Korbach betitelde zijn landgenoten overigens als 'die rotmoffen'.

Over die laatste belediging zijn in Den Haag overigens geen Kamervragen gesteld.

Een zekere klassenjustitie is onze politici in Den Haag nooit vreemd geweest.

_{Harry Walstra, Sneek}

Verleen GeenStijl niet de legitimiteit van een rebel

Als je op reis gaat is het belangrijk om te leren wat de gebruiken zijn in een bepaald land. Zaken die in het ene land heel beleefd zijn, doen in een andere omgeving de wenkbrauwen fronsen. Men maakt het snelst vrienden door bovendien te weten wanneer je sommige regels kunt overtreden zonder vervelende gevolgen: niets schept zo snel een band als een schuine mop op het juiste moment.

In het leger maakt men al jaren gebruik van dit principe. In Stanley Kubricks oorlogsfilm Full Metal Jacket zien we een groep rekruten ritmisch marcheren onder aanvoering van het geschal van obscene ritmische rijmpjes waarmee de 'drillsergeant' zijn mannen opjut.

Deze obsceniteiten zijn geen ondermijning van het gezag, maar juist een bevestiging: door grensoverschrijdend gedrag een openlijke plek te geven binnen de orde, worden die grenzen bevestigd en duidelijker afgebakend.

De website GeenStijl presenteert zich als een kwajongen die de hypocrisie van de gevestigde orde blootlegt door te schoppen tegen de mores. Hoewel ze zichzelf graag zien als een ondermijnende kracht, is het de vraag of het gevloek en getier werkelijk subversief is.

Elke schoolklas kent wel een schavuit. Zijn ongehoorzame gedrag is meestal gericht op het uitlokken van een reactie en vormt zelden een bedreiging voor de structuur van de school. De snotneus bevestigt namelijk impliciet de gang van zaken en vraagt vooral aandacht. Zelden leiden dergelijke streken tot een betekenisvolle aanpassing van het onderwijs.

Het seksisme, de obsceniteiten en het onredelijke gedrag van GeenStijl moeten daarom niet gezien worden als een politieke aanval op de Nederlandse normen en waarden. GeenStijl heeft geen gefundeerd standpunt, geen alternatieve visie en het zijn geen revolutionairen die zich buiten de orde begeven.

De vertegenwoordigers van de site zijn carrièregerichte, ijdele jongens. Ze praten graag over mooie auto's, richten zich op die zaken die centen opleveren en vallen daarmee ruimschoots binnen de grenzen van wat men te pas en te onpas de BV Nederland pleegt te noemen.

Het enige gevaar schuilt in het feit dat men deze inmiddels grote bedrijven gaat beschouwen als een politieke factor bij wie men een samenhangend wereldbeeld veronderstelt. Kwajongens verdienen het om bestraffend te worden toegesproken wanneer ze stout zijn, maar verleen ze niet de legitimiteit van een rebel.

_{Jacco Prantl}