PAULIEN CORNELISSEIN 150 WOORDEN
Het leek wel een reis naar Timboektoe
Op Koningsdag mocht ik naar België. Het was voor werk, en ik had een speciaal ‘attest’ waarin verklaard werd dat ik mij moest kunnen verplaatsen, zoals besloten door de Federale regering. Het leek wel een reis naar Timboektoe.
Aangekomen op het station zag ik wat verweesde mensen in oranje T-shirts, die het concept ‘geen Koningsdag’ voor onmogelijk hadden gehouden. Het bleek wel mogelijk, en het was heerlijk.
In het verder uitgestorven station klonk de stationspiano extra hard. Een niet erg getalenteerde pianist had dit moment aangegrepen om zo hard mogelijk Für Elise het station in te beuken. Het ging steeds fout, hij zuchtte gefrustreerd, om het dan in een andere toonsoort te proberen. Relax, dacht ik naar hem toe. Maar hij bleef verbeten álles geven.
Toen mocht ik mijn trein in, waar al wat dronken Britten in zaten, dus toen voelde alles ineens weer een beetje normaal.
