Het behoud van de Nederlandse cultuur
Als je een politieke partij opzet, moet je ook een inzet hebben, een doel, een ambitie, droom, roeping. Waar zou Rita Verdonk met Trots op Nederland op inzetten?
Maanden hadden we in het ongewisse geleefd. Het waren tijden van dubben, wikken en wegen: welke kant gaat het met Trots op Nederland uit? Zal de frisse nieuwe partij onderwijs en ontwikkelingshulp hoog op de agenda zetten? Gaat ToN het milieu impulsen geven of wordt het toch een uitgebalanceerde visie op minder asfalt en meer geld voor het openbaar vervoer?
De prijs van de biefstuk rijst de pan ook uit: een agendapunt voor een nieuwe politieke beweging, want ze zetten tegenwoordig op alles en nog wat in.
Soms schoot ik middenin de nacht wakker en verklapte hardop uit een nachtmerrie: ‘Ze gaat de boel alleen maar bij mekaar houden.’
Je partner neuriet je weer in slaap en de volgende dag strompel je monter door in het alsmaar onzeker wordende land dat Nederland heet. Het was afwachten op het reusachtig voorpaginanieuws na de officiële presentatie van de nieuwe politieke beweging, ik was blij dat de kranten me vanochtend eindelijk van de twijfels af hielpen.
ToN zet in op nationalisme.
Dat is toch nog schrikken. Maar toen las ik in het verslag deze zin.
‘Rita Verdonk zet in op het behoud van de Nederlandse cultuur.’
Ik kon haar wel om de nek vallen. Zijn wij niet allen doordrenkt van Joost van den Vondel en Leo Vroman, Multatuli en Vermeer, Peter Schat en Bernard Haitink, Hans van Manen en Pyke Koch, Huygens en Janus Secundus, Vasalis, Piet Mondriaan, Arnon Grunberg en Harry Mulisch? En kennen wij allen niet heel weinig van wat deze cultuurdragers hebben geschilderd, gedanst en geschreven?
Rita wil ons bijschaven, nieuw elan geven, heropvoeden ter lering en vermaak, maar zeker ook voor het behoud van de Nederlandse cultuur, die zo van gewicht is voor een volk dat hunkert naar normen en waarden.
