Opinielezersbrieven
Gebakken lucht, falende bureaucratie, Hakim Ziyech, onmacht en de verdozing van Nederland
De ingezonden lezersbrieven van zaterdag 15 februari.
Brief van de dag: niks kwaads gedaan
Als je in Breda na 22.00 uur in de speeltuin komt moet je voor de rechter komen. Enkele jaren geleden hetzelfde meegemaakt in Waalre. Mijn zoon van 13 voetbalde met twee vriendjes op een schoolplein in een pannakooi, die daar speciaal voor bedoeld is. Alleen, het was Hemelvaartsdag, dus verboden om op het schoolplein te komen (Art. 461 Wetboek van Strafrecht).
Er werd een HALT-straf ‘aangeboden’. Hiervan hebben we echter geen gebruikgemaakt. Een halfjaar later kregen we een schikking aangeboden van 40 euro. Ook geen gebruik van gemaakt.
Toen alles vergeten was plofte er, precies een jaar later, een dagvaarding op de deurmat. In de tussentijd had ik diverse malen contact gehad met het OM of ze hun tijd werkelijk niet beter konden besteden.
Uiteindelijk toch voor de kantonrechter gekomen. Die heb ik kunnen overtuigen dat de jongens werkelijk niks kwaads gedaan hadden, alleen het Art. 461-bordje over het hoofd hadden gezien. Ze kwamen immers al acht jaar op hetzelfde schoolplein – wie let dan nog op zo’n bordje?
Dus anderhalf jaar na het vergrijp: vrijgesproken.
Ronald Rijnen, Waalre
Gebakken lucht
Het verhuren of uitlenen van stikstofruimte doet mij erg denken aan het verkopen van gebakken lucht.
Peter Visser, Uffelte
Voorspellingen
In The Black Swan laat auteur Nassim Taleb overduidelijk zien dat economische voorspellingen slechts een beperkte waarde hebben. De echt grote veranderingen zoals de komst van het internet of de crisis van 2008 ziet niemand aankomen. In dat verband maakte hij zich ook vrolijk over Nederland dat in tegenstelling tot de rest van de wereld alles laat door rekenen door Planbureaus.
Dit spookte weer door mijn hoofd bij de massale kritiek op het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) dat een rekenfout zou hebben gemaakt bij de plannen tot vergroening van Nederland. In een land waar we de kosten van pakweg een sneltram of een metro niet kunnen voorspellen is het natuurlijk een illusie dat voor zo’n mega-operatie een exacte voorspelling kan worden gedaan.
Met Taleb vraag ik me ook af of dit zinvol is, want het leidt alleen maar tot onderlinge kinnesinne en weerzin. Bovendien zijn er genoeg maatregelen te nemen die zowel de beurs als het milieu sparen.
Ton van Rietbergen, economisch geograaf, Utrecht
Excuses
Prima column van Elma Drayer over Amsterdam en de excuses voor het slavernijverleden. Als we toch excuses voor slavernij aan gaan bieden: in de 17de en 18de eeuw hebben piraten van wat nu de kust van Marokko is meer dan een miljoen personen in slavernij weggevoerd van de West-Europese kusten, dus gaarne excuses van de regering van Marokko daarvoor. Daarnaast zijn er minstens evenveel uit Oost-Afrika gehaald onder de Ottomaanse Turken, tot in de 20ste eeuw toe – verdient ook excuses van de Turkse regering.
Aandachtspuntje voor Denk, want we willen toch geen onderscheid maken in al die excuses?
Willem M. van Haarlem, Amsterdam
Orakel
Het meest karakteristieke aan De Wereld Draait Door zijn volgens de Volkskrant de ‘orakels’: Herman Pleij, Alexander Klöpping, Sywert van Lienden, Bart van Loo, Vincent Icke, Erik Scherder, Freek Vonk, Joost Zwagerman, Robbert Dijkgraaf. Gelukkig leren mijn dochters dat een orakel ook een vrouw kan zijn.
Job de Kruiff, Leiden
Frans en Duits
Het toetsniveau van de eindexamens Duits en Frans wordt tijdelijk verlaagd, omdat de eindexamens zo slecht zijn. Hopelijk is het echt tijdelijk, maar de oorzaken liegen er niet om. Minder uren voor talen en weinig contact met die talen. En dat terwijl het onze directe buurtalen zijn, tevens de talen van machtige landen.
Nederlanders vinden zichzelf zéér internationaal, maar op maximaal twee uur rijden, staan velen al met de mond vol tanden.
De Nederlandse tv versterkt de misvatting dat andere talen dan Engels er niet toe doen. Frans- en Duitstaligen worden in Nederlandse programma’s standaard in het Engels bevraagd, omdat nog maar weinig journalisten goed Frans of Duits spreken. Alleen correspondenten beheersen de landstaal nog. En als de harde werkelijkheid is doorgedrongen, krijgen de buurlanden de schuld: ‘Ik was pas in Duitsland/ Frankrijk en echt níémand spreekt daar Engels!’ Ook dat is een vertekend beeld, maar dat is weer een ander onderwerp.
Frens Bakker, Nijmegen
Falende bureaucratie
Een Tweede Kamercommissie gaat uitzoeken hoe het komt dat de overheid hier en daar zo opzichtig faalt. Wat opvalt is dat de drie diensten die eruit springen – Belastingdienst, CBR en UWV – alle uitvoeringsorganisaties zijn. Vooralsnog krijgen de ambtenaren daar de volle laag, maar de problemen waar zij mee worstelen zijn vermoedelijk ‘te danken aan’ de onmogelijke wetgeving die op hun bordje ligt. De zojuist ingestelde Kamercommissie hoeft niet heel ver te zoeken naar de boosdoener.
Ton van der Veeken, Den Haag
Gesprek
In zijn bijdrage ‘Wie verder leven te zwaar vindt, verdient hulp’ wil André Knottnerus opkomen voor de ‘honderden mensen (met) een diep doorleefde, alles overheersende wens om hun leven menswaardig te kunnen beëindigen’. Dat doet hij door te pleiten voor ‘onafhankelijke hulpverleners (die) met de hulpvragers, familie en mantelzorgers in gesprek’ moeten gaan.
Ook Knottnerus begrijpt niet dat die honderden mensen voor wie hij begrip wil tonen, nu juist niet willen praten met hulpverleners van welke slag dan ook, maar zelf de verantwoordelijkheid voor hun leven en levenseinde willen behouden. Waarom is deze eenvoudige gedachte zo moeilijk om te begrijpen?
Hans Crombag, Maastricht
Ziyech
Een leuk stuk van Willem Vissers over Ajacied Hakim Ziyech, met een tabel waarin hij bovenaan staat in het lijstje van de duurste ‘Nederlandse voetballers in Engeland’. Klein probleempje: Ziyech koos destijds bewust voor Marokko en bedankte voor (de toenaderingen van) Oranje. Als het schoentje maar past.
John Gilbert, Bunde
Wat ben je?
Je bent geboren in België. Je ouders zijn Nederlanders. Je woont in België. De Vlaming Raymond van het Groenewoud. Je bent geboren in België. Je ouders zijn Belgisch en Nederlands. Je woont in Monaco. De Nederlander Max Verstappen. Je bent geboren in Nederland. Je ouders zijn Turks of Marokkaans. Je woont in Nederland. Je bent een Turk of Marokkaan. Begrijpt u het nog?
R. van Soest, Veenendaal
La peste
De verschijnselen van het coronavirus deden me onmiddellijk denken aan La peste, het magistrale werk van de Franse schrijver en Nobelprijswinnaar Albert Camus. Het betreft de uitbraak van de pest in de plaats Oran in 1940 en de hele machinerie die vervolgens in werking treedt zoals angst, het lijden door de besmetting, het sluiten van de havens en de zwarte markt als gevolg, de afsluiting van de buitenwereld; de bevlogenheid van de hoofdpersoon, de arts Rieu, om te redden wat er te redden valt en het platte verraad van anderen die er beter van willen worden, de kerk die de plaag als straf doceert.
Uiteindelijk verdwijnt de pest zoals die gekomen is, maar men realiseert zich dat het kwaad altijd terug kan komen. Het moge duidelijk zijn dat deze roman op dat moment een allegorie was op de Tweede Wereldoorlog, maar doorgetrokken kan worden naar de actualiteit.
Yvonne Sluis, Maarssen
Pale Blue Dot
Martin de Ruijter zegt geen God te kunnen zien in de prachtige foto van de aarde gemaakt door de Voyager. Je ziet inderdaad geen oude man met grijze baard, maar als je goed kijkt wel een onmetelijke kosmische energie en intelligent design. Geef het maar een naam.
Len Koetsier, Groningen
Verdozing
De glastuinbouw in het Westland heeft al jaren als bijnaam De Glazen Stad. Een al jaren geaccepteerde, bijna romantische bijnaam, en de titel van een boek en een tv-serie. Al die kassen zijn niet echt mooi, maar onontbeerlijk voor de provinciale en landelijke economie, en ook hierdoor volledig geïntegreerd en geaccepteerd in de samenleving.
Kunnen we niet iets soortgelijks bedenken voor ‘de verdozing’. Een mooier woord voor die soms ietwat mysterieuze gebouwen. Nu al onontbeerlijk voor de economie. Kunnen we blij mee zijn, nu alleen nog een passend boek en/of tv-serie?
Marcel Riemslag, Berkel en Rodenrijs
Onmacht
Als mij één ding duidelijk wordt, is het wel dat het neoliberale geloof in een ‘participatiesamenleving’ een doodlopende weg is. Initiatieven om de burgers in beweging te brengen en zich in te zetten voor allerlei activiteiten in de eigen omgeving lijken op het eerste gezicht een manier om de directe democratie te stimuleren.
In werkelijkheid zijn ze vaak bedoeld om de onmacht van politici te camoufleren die zelf niet meer weten hoe de gemeente of het land moet worden bestuurd en de problemen van de staat dan maar op het bordje van de burgers leggen.
Het doet sterk denken aan de ontmanteling van de verzorgingsstaat die de laatste jaren werd getransformeerd tot de ‘zelfredzame’ samenleving.
Albert Kort, ’s-Heer Hendrikskinderen
Zitplaatsen
Wie dezer dagen naar een voorstelling in de Nationale Opera en Ballet in Amsterdam gaat, wordt blij verrast: in de foyer een ruim aanbod aan zitplaatsen. En de damestoiletten zijn flink uitgebreid, zodat de wachtrij een stuk korter is. Hier wordt geluisterd naar de bezoeker. Hoe anders is het elders, waar het idee dat vergrijzing ook gevolgen heeft nauwelijks heeft postgevat. In musea: hooguit om de zoveel zalen een keer een bankje. Het openbaar vervoer: helemaal schandelijk weinig zitplaatsen op de enorme perrons. Is het nou zo moeilijk? Doe er iets aan.
Eduard van Tol, Amsterdam
Negatieve rente
Lezer Peter Gijsen uit Houten stelt dat geld van goede doelen in de vorm van negatieve rente in de ‘zakken van bankiers’ verdwijnt. Ik kan hem gerust stellen. De 100 euro die hij doneert wordt, blijkens een steekproef uit enkele jaarverslagen, voor 20 procent gereserveerd voor latere jaren. Die 20 euro kost de organisatie dus 0,10 euro per jaar aan negatieve rente. Blijft dus 99,90 euro voor het goede doel over. Die 10 eurocent? Die gaat rechtstreeks naar de Europese Centrale Bank. De bank van ons allemaal, voor ons allemaal. Niks in de ‘zakken van bankiers’.
Rits Dijkstra, Ouderkerk aan de Amstel
Zwemles
Met grote schrik hoorde ik dat er opnieuw een kind verdronken is tijdens de zwemles. Toch werd het protocol gevolgd en was er voldoende begeleiding. Voor een groep van twaalf kinderen waren er zelfs zes volwassenen die toezicht hielden.
Ongetwijfeld zal dit protocol aangeven welke begeleider hoofdverantwoordelijk is voor de veiligheid van de kinderen. Toch blijft het gevaar dat, wanneer er sprake is van meerdere begeleiders, er te veel vertrouwd wordt op de verantwoordelijkheid van het collectief. Dan heb je het gevaar dat de aandacht verslapt. In deze situatie zien we het dramatische gevolg.
Zou deze leerling ook verdronken zijn als de kinderen in zes groepjes waren verdeeld met voor elk groepje een afwijkend gekleurde badmuts? Dan had iedere begeleider toezicht kunnen houden op twee hem toegewezen kinderen.
Hugo Koeweiden, oud-directeur van een basisschool, Ede
Compliment
Lezers geven vaak een compliment aan de krantenbezorger als deze de krant ondanks zware weersomstandigheden bezorgd heeft. Ik wil hier graag ook nog de aandacht vestigen op een beroepsgroep: namelijk de medewerkers van de thuiszorg. Zij moeten van klant naar klant fietsen in de vroege ochtend en de late avond in storm, regen en in de winter soms op spekgladde wegen, want in de wijken wordt nooit gestrooid, en onder hoge tijdsdruk, want de klant moet op tijd geholpen worden. Daarom ook een heel groot compliment voor hen.
Atie Broers, Maarssen
Handbagage
Vliegtuigpassagiers nemen steeds meer grote handbagage mee. Omdat hiervoor onvoldoende bergruimte in de cabine is, ziet Transavia zich genoodzaakt die te gaan beprijzen.
Wat niet verteld wordt, is dat Transavia dit probleem zelf veroorzaakt heeft. Tot 2014 was ruimbagage tot 20 kilo gratis. In 2014 betaalde je daarvoor op een enkele reis naar La Palma 8 euro, en in 2019 was de prijs al opgelopen tot 18 euro.
Een logisch gevolg is dat passagiers proberen al hun bagage in een rolkoffer te proppen die qua gewicht en afmetingen nog net mee mag als handbagage. Transavia zou het probleem dus gemakkelijk kunnen oplossen door ruimbagage weer gratis te maken. Maar het is commercieel natuurlijk interessanter om nu ook handbagage te gaan beprijzen.
Pieter Markus, Geldrop
Weglopen
Ooit besloot de overheid kerntaken van de PTT te verhuizen naar Groningen. De protesten en dreigementen waren niet van de lucht. De overheid hield haar poot stijf. Na protesten van de mariniers tegen hun verhuizing naar Zeeland is de overheid door haar hoeven gezakt. Dat laatste is een bemoedigend signaal voor al die boze verpleegkundigen en docenten. Hoe meer er weglopen, des te sneller de eisen van de achterblijvers straks ingewilligd worden.
Paul Gerbrands, Valkenswaard