Geachte heer Van Merwijk, u heeft een recensie geschreven over mij. Een boekrecensie zou over een boek moeten gaan

Brief van de dag: Geen recensie over mijn boek maar over mij

Geachte heer van Merwijk,

Afgelopen zaterdag schreef u in Sir Edmund (27 oktober) over mijn debuut (S)experimenteren. Als je wordt geschoren, moet je stilzitten, dus is het onverstandig om in discussie te gaan met iemand die je een slechte recensie geeft. Met enige schroom klim ik toch in de pen. Want u heeft geen recensie geschreven over mijn boek, maar over mij.

Een vrouw die er voor uitkomt dat ze niet (strikt) monogaam is, lokt heftige reacties uit. Mijn inbox staat er vol mee. Ik ben een hoer, een slet, een slechte vrouw. Iedereen mag zeggen wat hij vindt. Ook u mag naar hartelust uw morele verontwaardiging spuien. Anders wordt het als u mijn (seks)leven veroordeelt onder het mom van een boekbespreking.

U zegt een paar dingen over mijn boek. U vindt de titel niet zo goed gekozen. Daar kan ik mee leven. En u meldt dat ik een goede pen heb, waarvoor mijn dank. De rest van de u toegekende woorden gebruikt u om uw afkeuring te ventileren over het feit dat ik voor spannende seks ga. Alles had ik beter kunnen doen dan dat. U doet mij interessante suggesties aan de hand. Dat waardeer ik. Ik zou als cabaretier kunnen optreden voor lege zalen, daar hebt u zelf veel spanning uit gehaald. Die leg ik even naast me neer. ‘Hells Angels helpen met oversteken’ en ‘Rode Kruis-medewerkers voor de voeten lopen’ houd ik in beraad.

De intensiteit waarmee u mij verwijt dat ik mijn monogame relatie open heb gegooid, en dat ik aan het eind van het boek niet tot inkeer ben gekomen, doet grote emoties vermoeden. Het wordt duidelijk dat u serieuze issues hebt met vrouwen, als u over mij schrijft: ‘zoals alle vrouwen altijd en overal door alle eeuwen heen, laat zij het niet bij wat voor afwijzing dan ook zitten en rust zij niet voordat ze haar zin heeft gekregen.’

Lieve meneer van Merwijk, ik snap dat het met uw moraal en uw vrouwbeeld moeilijk is een boek als dat van mij te beoordelen. Het is als Midas Dekkers vragen wat hij vindt van Killerbody. Desondanks ben ik van mening dat een boekrecensie over een boek zou moeten gaan.

Ik wens u volle zalen, een fijne relatie en een rustig seksleven.

Met hartelijke groet,

_{Marith Iedema, Amsterdam}

Exact verhaal van onze zoon

Het artikel van Jan Robbemond (O&D, 30 oktober) was exact het verhaal van onze zoon. Bovengemiddeld intelligent, pas op zijn 19de gediagnosticeerd en wist zich geen raad. Studies liepen vast, drugs gaf wat rust en ook hij is op zijn 26ste uit het leven gestapt. Het stukje van Jan Robbemond zou ik wel van de daken willen schreeuwen. Wat hij schrijft, is zo helemaal waar! Bedankt daarvoor.

_{Joke Hartog, Zwijndrecht}

Tweedeling

In ‘De kracht van Happy’ van Margriet Oostveen (O&D, 29 oktober) lees ik dat de overheid te ingewikkeld communiceert met haar burgers. In het artikel gaat het over thuisadministratie en schuldhulpverlening. Er zijn echter veel meer voorbeelden door verregaande digitalisering, complexe belasting- en toeslagensystemen en besluitvorming van overheidsinstanties waar belanghebbenden niet of minimaal over worden geïnformeerd. De overheid treedt terug en tegelijkertijd wordt het voor burgers ingewikkelder gemaakt om relevante informatie te vinden en tijdig de juiste respons te geven. Geen wonder dat de tweedeling in onze maatschappij alsmaar toeneemt. Mensen met een dik inkomen huren specialisten in om hen te helpen hun zaakjes goed te regelen. Mijn conclusie is dat je tegenwoordig als burger nergens meer bent zonder ICT’er, financieel specialist of jurist naast je.

_{AnneMarie van Schoonderwalt, Oirschot}

Dubbel

Het overhaaste verbod om de Stint te gebruiken bewijst hoe dubbel het verkeersveiligheidsbeleid is.

In dit land mogen pubers van 18 met pas behaald rijbewijs wel met 130 km/u in auto’s met onbeperkt vermogen rondscheuren. Het opvoeren van auto’s (chip tuning) is een miljoenenbusiness geworden, net als het onklaar maken van katalysators. Nieuwe auto’s halen met gemak 200 km/u en hebben gemiddeld tweemaal zoveel pk als begin jaren negentig, een ‘vergeten’ risicofactor. Vrachtauto’s rijden massaal en straffeloos 10 kilometer harder dan toegestaan (80). Snelheidshandhaving en pakkans zijn sterk afgenomen sinds het vertrek van Koos Spee.

Kortom, de Stint-affaire en de gestegen aantallen verkeersdoden maken duidelijk dat de politiek meer op zoek is naar andermans splinters dan de balken in eigen oog.

_{Martin Kroon, oud-beleidsmedewerker verkeer en milieu VROM, Leiden}

Bouterse

In het interview met Karin Amatmoekrim (Sir Edmund, 27 oktober) zegt zij dat zij niet begrijpt dat de heer Blok na zijn uitspraak dat Suriname ‘een failed state’ is nog kan aanblijven als minister van Buitenlandse Zaken.

Ik begrijp niet dat Dési Bouterse nog steeds president van Suriname is na al de door hem begane misdaden.

_{R.Bussink, Amstelveen}

Lichtjes misselijk

Ik moet dit even kwijt, mensen. Ik kan goed tegen bloed. Horror: hoe viezer hoe beter.

Maar na het lezen van de tienermeisjes-idolate Jezusverering van scheidend stierenvechter Juan José Padilla (V, 30 oktober) voelde ik mij toch lichtjes misselijk vanmorgen.

Het kwam door twee dingen op die foto’s. Die afgesplinterde punten van de hoorns. En de juichende matador op de schouders van een optocht van fans, helemaal onder het bloed, de blik van waanzin van een overwinnaar, dronken van moordlust.

Realiteit, daar kan geen zombiefilm tegenop.

_{Bas Groot, Amsterdam}