Er waart een homofoob spook door het Westen

De afgelopen weken werden in Amsterdam en Den Haag dragqueens zonder reden taxiritten geweigerd. Pure discriminatie, die extra pijnlijk was voor een Amsterdammer die vorig jaar al hetzelfde was overkomen. Hij ontving later excuses van zowel de taxichauffeur als het taxibedrijf, maar veel hebben die spijtbetuigingen dus niet geholpen. Deze berichten lezend, betrapte ik mezelf erop er in eerste instantie vanuit te gaan dat het Turkse of Marokkaanse chauffeurs moesten zijn geweest, terwijl ik geen benul had van de identiteit van de taxichauffeurs. Waarom?

In moslimgemeenschappen is homoseksualiteit niet bijster populair. Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau hebben Turkse en Marokkaanse Nederlanders van alle etnische en religieuze groeperingen er het meest moeite mee: de helft van 14 - 49 jarige Marokkanen en Turken vindt homoseksualiteit verkeerd. Toch vindt ook de helft dat homoseksuele mannen en lesbische vrouwen hun levens moeten leiden zoals zij dat willen. De mate van acceptatie hangt samen met het opleidingsniveau en de mate van religiositeit; niet alle Turken en Marokkanen zijn moslim, niet allen veroordelen lhbti. Iets wat ik allang wist, mijn Turkse gezin accepteert iedereen ongeacht iemands geaardheid. Bij berichtgeving over discriminerende taxichauffeurs lijk ik dit soms even te vergeten.

Clash

In de jaren 90 begon LPF-politicus Pim Fortuyn in Nederland over de ‘bedreigde vrijheden’ toen hij zei een clash te constateren tussen zijn eigen emancipatie als openlijk homoseksuele man en die van een afwijzende, en groeiende, moslimbevolking. Een kwestie die nog altijd hevig wordt bediscussieerd, waarbij het stokje eerst werd doorgegeven aan de PVV, maar inmiddels alweer even in handen is van vooral Forum voor Democratie, dat maar al te graag in Fortuyns voetsporen lijkt te willen treden.

Ook Baudets boodschap is dat de Nederlandse samenleving teloor dreigt te gaan aan open grenzen en immigratie uit islamitische landen: daardoor komen volgens hem onze waarden en nationale veiligheid onder druk te staan. Terecht windt Baudet zich op over homo’s die in elkaar worden geslagen, maar hij schuift de schuld daarvoor in de schoenen van ‘moslim-knuffelende’ linkse politici als Jesse Klaver.

Cultuurchristen

Niks nieuws onder de zon dus, al blijft Baudet verrassen. Jarenlang profileerde de voorman van FvD zich als voorvechter van de liberale democratie, maar intussen is het hoofdstuk ‘cultuurchristen’ aangebroken, zoals recentelijk breed werd uitgemeten in de Volkskrant. Geloven is daarbij geen vereiste, wel de omarming van christelijke tradities en moraal. In het Volkskrant-artikel komt Baudet niet voor als de man die de homo-emancipatie wil terugdraaien. Wel veel andere mannen die de voorman van FvD bewonderen en de homo-emancipatie wél willen terugdraaien. Mannen als Erik van Goor en Robert Lemm, die de ‘homolobby’ een halt willen toeroepen en terugverlangen naar de tijd ‘waarin homo’s nog ’s nachts in de bosjes zaten, waar ze thuishoren’.

Hoe kan FvD zich inlaten met zulke tenenkrommende, gedateerde denkers? Simpel, ze hebben een nieuwe bron gevonden waaruit ze nieuw electoraat kunnen putten: de christelijke kiezer. En dus koketteren ze er op los met hun cultuurchristendom, in de hoop meer zieltjes te vangen op de biblebelt en SGP’ers over de streep te trekken. Opdat op een mooie dag Baudet zijn droombaan als premier bemachtigt.

Genezing

Terwijl FvD zich dus profileert als de partij die onze liberale waarden en vrijheden wil waarborgen, is de partij ondertussen dikke vrienden met cultuurchristenen die nostalgisch verlangen naar een tijd die vooral goed was voor de witte, christelijke, heteroman. Die gouden tijd, waarin vrouwen nog niet konden stemmen. Dolletjes.

Afgelopen mei stemde de Tweede Kamer in met een verbod op therapieën die ‘homogenezing’ beloven. Een ‘therapie’ die in Californië verboden is wegens het verhoogd risico op psychische problemen en suïcidale neigingen. In een land, ons land, waar al ruim twintig jaar het homohuwelijk bestaat, stemde Forum voor Democratie tégen dit verbod.

FvD doet zich voor als vaandeldrager van de Nederlandse vrije normen en het solide rechtssysteem. Maar terwijl het Marokkanen en Turken wegzet als homohaters, waar we soms tot geneigd zijn maar gewoonweg niet klopt, lobbyt de partij zelf met cultuurchristenen voor een uiterst conservatief sociaal beleid.

Hoe snel kan een land zijn tolerantie en progressieve veren verliezen? Mij krijg je niet achter het fornuis en mijn homovrienden gaan niet terug in de kast, zoals ook door cultuurchristenen wordt verlangd, dus aan mij en mijn vrienden zal het niet liggen, maar angstaanjagend is het wel.

_{Ela Colak is in de maand juli gastcolumnist.}