Er loopt een rode draad van pers naar pluche, van radio tot raad

Gelukkig hebben we de foto nog. Wim Deetman, burgemeester van Den Haag, in 2003 op bezoek bij ADO-supporters. De burgervader stond in het spelershonk joviaal gearmd met Kees. Pas bij publicatie zag de edelachtbare hoe bij zijn nieuwe vriend de kleine Kees opzichtig uit diens gulp bungelde. Deetman deed aangifte wegens schending van de eerbaarheid.

Treffender werd de kloof tussen ‘het zand’ en ‘het veen’ niet geïllustreerd. De stijve klerken van het zand versus de Haagse Harry’s van het veen. Zelfs de bestuurders kennen maar twee dorpsstammen: ‘Hagenaars en Hagenezen’.

Twee planeten, één stad.

In dat universum sprak de commissaris van Zuid-Holland, Jaap Smit, vertrouwelijk met de leiders van de fracties uit de Haagse gemeenteraad over de opvolging van de uitgerookte Pauline Krikke. Iemand had de smartphone op ‘Dictafoon’ en lekte de opname naar Omroep West.

Hard nieuws zat er niet in. Dus verhief de omroep het lekken zelf tot nieuws. Het ware nieuws is wie de opname verstuurde, maar hoofdredacteur Ruijl is gekke Henkie niet: dan lekt het nooit meer. Begrijpelijk, maar onbevredigend, een nieuwsmedium dat het heetste nieuws verzwijgt.

Verrassend wel: de commissaris had eens – kennelijk voor het eerst – een Haagse raadsvergadering bekeken, daar werd hij ‘niet blij van’. ‘Dat is geen gezicht, kan ik u zeggen.’ En: ‘Dan denk ik van nou, nou, nou, jongens. Je hebt ook een naam hoog te houden met elkaar.’

Den Haag is een wildreservaat. De inboorlingen gingen elkaar jaarlijks met bijlen te lijf om een paar kerstbomen, nu zetten ze met rituele verbrandingen de stad in vuur en vlam. Pauline Krikke ging op de brandstapel. Johan Remkes, ‘de loodgieter van Nederland’, mag het lek dichten. Hij hoeft van Smit niet ‘geliefd te worden bij alle Hagenaars en Hagenezen’. Wel moet een aantal dingen ‘op orde komen’, zoals het thema integriteit. Na dit klusje moet VVD’er Remkes dat thema beslist ook even aanpakken in zijn eigen partij.

Interessant was de veeg van Smit aan Jozias van Aartsen, de enige Haagse burgemeester die wél enige warmte wist uit te stralen. Door diens abrupte vertrek raakte zijn opvolging in een ‘pressure cooker’, zei Smit. Uit die snelkookpan (zoals ze op het zand zeggen) was de kwade geest van Pauline Krikke ontsnapt. De schuld van Jozias, volgens Smit. Alsof hij niet zelf in de keuken had gestaan.

Nu betwijfelt hij of er mensen te vinden zijn die Den Haag ‘ nou echt een gezellige stad vinden om burgemeester te worden’. Op Radio 1 sloeg een drietal aan het speculeren. Alexander Pechtold werd genoemd, Martin van Rijn, Ronald Plasterk, Edith Schippers, Bruno Bruins. Kleine kanttekening: ‘Wie genoemd wordt, wordt het nooit’, prees Frits Huffnagel zijn namen het graf in. De Haagse ‘citymarketeer’ zal toch niet zelf zachtjes dromen?

Er loopt een rode draad van pers naar pluche, van radio naar raad. Sjors Fröhlich, hoofdredacteur van BNR Nieuwsradio, liep in het geniep stage om nu burgemeester van Vijfheerenland te worden. Pieter Broertjes, oud-hoofdredacteur van deze krant, zetelt prinsheerlijk te Hilversum. Op de radio bekende Arno Kantelberg – onder veel meer stijlmeester voor deze krant – zijn heimelijke ambitie: burgemeester van een Brabantse gemeente worden. De ambtsketen als modegadget.

Misschien is Haagse Henk Ruijl wel zo gek. Ook in dat geval reken ik op een gelekte staatsiefoto met Kees.