ingezonden brieven

Durf toch eens te draaien in het debat

De ingezonden lezersbrieven van woensdag 17 november.

Redactie
Een GGD-medewerker treft voorbereidingen om een COVID-19-vaccin toe te dienen. Beeld ANP
Een GGD-medewerker treft voorbereidingen om een COVID-19-vaccin toe te dienen.Beeld ANP

Brief van de dag

Bij de discussie over het wel of niet invoeren van de 2G-maatregel komt steeds weer het argument naar voren dat we geen tweedeling moeten creëren.

Die tweedeling is er al en loopt langs de grens van de informatievoorziening. Mensen die zich niet laten vaccineren halen hun argumentatie uit andere bronnen dan degenen die dat wel doen, en beide informatie-‘kampen’ leven in verschillende werelden, die veelal niets van elkaar willen weten.

Sander Donkers schrijft over draaien (Voorpagina, 15 november). Ik ben het helemaal met hem eens: draaien heeft een slechte bijklank, maar het zou goed zijn als mensen meer bereid zijn om het te doen.

Je eigen mening bijstellen als iemand anders betere argumenten heeft, is niet slap maar moedig. Je eigen mening verdedigen op grond van steekhoudende argumenten is dat ook. In beide gevallen moet je naar elkaar luisteren en moeite doen elkaar te begrijpen. En vooral: erop vertrouwen dat de ander er niet op uit is je onderuit te halen. De samenleving zou ermee gebaat zijn als dat meer zou gebeuren.

Karin Breuker, Baarn

Dividendbelasting

Het kabinet keek weer naar afschaffing van de dividendbelasting en weer was daarvoor geen politieke steun. Afschaffen is een prima plan, maar Rutte gebruikt de verkeerde argumenten. Nederland is tussen 2000 en 2020 27 miljard misgelopen door dividendbelastingfraude. Afschaffen dus, want met iets dat niet bestaat, kan niet gefraudeerd worden.

Tycho F.A. Huijts, Zoetermeer

Shell

Het tijdperk van de big oil is voorbij, schrijft Sheila Sitalsing terecht (Ten eerste, 16 november). En dan nu ook meteen doorpakken: onteigen het Shellkantoorgebouw aan de Carel van Bylandtlaan in Den Haag en maak er starterswoningen van. Twee vliegen in een klap, met dank aan de ex-koninklijke.

Tabe Jorritsma, Oostwold

Noord en Zuid

Sander Schimmelpenninck vindt zuidelijke landen conservatieve landen waarin het lekker voor jezelf regelen altijd op één staat (Ten eerste, 15 november). Volgens mij haalt hij Noord en Zuid door elkaar.

J. Hennekam, Alcaucin (Spanje)

IC-opnames

Zelf betalen voor een ic-bed lijkt een goed idee maar dat is het natuurlijk niet (column Erdal Balci, Opinie & Debat, 16/11).

We hebben in dit land nu eenmaal afgesproken dat de ziektekostenverzekering dat betaalt. Rokers, overmatige drinkers en brokkenpiloten betalen ook niet zelf voor hun behandeling. Een ic-opname kunnen de meeste mensen ook helemaal niet betalen. Zo raken ze aan de bedelstaf, in de schuldsanering en krijgen dan recht op allerlei toeslagen. Kortom: slecht idee.

Regel het via de ziektekostenverzekering. Gewoon meer premie laten betalen in de jaren na een ziekenhuisopname voor covid. De rebellen die een ic-opname nodig hebben in verband met covid betalen toch al een prijs. De hoofdprijs is hun leven, de troostprijs is lang revalideren en een leven met minder kwaliteit.

Tecla Boonstra, Amsterdam

Studieprestaties

Terecht heeft Aleid Truijens (Ten eerste, 16/11) zorgen over het welzijn van onze studenten. Ze pleit voor minder druk, flexibeler studeren en een combinatie van werken en studie. Maar hoe verhoudt deze oproep zich tot haar eerdere kritische standpunten? In de column van 21 september is ze lovend over de analyse van twee onderwijsonderzoekers. Zij hekelen de ambitie om prestaties te verbeteren, de pedagogisering, de flexibilisering van de lerarenopleiding. Het grootste advies is ‘kinderen moeten leren’ en ‘focus op prestatieverbetering’.

Het is makkelijk schrijven over rapporten met schokkende cijfers en uitgesproken meningen. Maar het is een uitdaging om kinderen en studenten elke dag te laten presteren zonder dat de druk ten koste gaat van hun zelfbeeld en prestaties. Bij het zoeken van deze balans komt veel pedagogiek en flexibiliteit kijken.

Bastiaan Goedhart, opleidingsdocent Pabo Haarlem

Discriminatie?

Volgens Harry de Ridder betekent een 2G-toegangspas ‘institutionele discriminatie’ van ongevaccineerden (Geachte Redactie, 16/11). Hij laat de eerste zin van grondwetsartikel 1 buiten beschouwing. Daar staat dat het basisprincipe dat allen die zich in Nederland bevinden in gelijke gevallen gelijk worden behandeld. 2G maakt onderscheid tussen ongelijke gevallen: mensen die zich hebben laten vaccineren en zij die dat bewust en in alle vrijheid niet hebben gedaan. Geen discriminatie dus in de zin van artikel 1. Maar ja, tegenwoordig is dat begrip gedegradeerd tot ‘je zin niet krijgen’.

Kees Simons, Den Haag

Literatuur

Afgelopen zaterdag vroeg chef Boeken van de Volkskrant Wilma de Rek zich af wat literatuur nou eigenlijk écht is. In principe geen verkeerde vraag voor een journalist, al had ik moeite met de manier waarop haar column zich ontwikkelde.

Voor het antwoord ging ze te rade bij literatuurwetenschappers. Dat is ongeveer hetzelfde als je afvragen wat een huwelijk is en het de priester vragen. Die zal waarschijnlijk een hoop te zeggen hebben, maar de ware ervaring van het verbond moet hem toch ontgaan, omdat hij het nooit heeft ondergaan.

Het antwoord op de vraag van De Rek moet je dus zoeken bij schrijvers. Die kunnen het je zo vertellen. Ik zeg bijvoorbeeld: literatuur is proza dat je iets leert over de personages in het verhaal, over de mensheid in zijn geheel en over jezelf.

Dit is ook de reden dat mensen zeggen dat het lezen van literatuur je empathischer maakt – het leren van waarheden over jezelf is een ontnuchterende en nederig makende bezigheid.

Bovendien maakt het leren over de mensheid een mens bewust van de vele waarheden die zich in en buiten zichzelf begeven en hoe één enkel individu deze nooit allen zal leren kennen. Dat verandert het denken van een mens, minstens met een aantal graden.

Als schrijver waardeer ik elke literatuurwetenschapper – bekritiseer nooit de hand die je voedt, of in dit geval het oog dat je bestudeert. Maar ik adviseer Wilma de Rek voor haar antwoord voortaan direct naar de bron te gaan. Wij schrijven literatuur, denken erover na, zwoegen op onze verhalen. De vraag die De Rek zich stelt is de vraag van elke schrijver bij de aanvang van een nieuw werk.

Luuk Imhann, schrijver en podcastmaker

Wilt u reageren op een brief of een artikel? Stuur dan een brief (maximaal 200 woorden) naar brieven@volkskrant.nl

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden