Paulien CornelisseIn 150 woorden
Dit gaf mij de gelegenheid om eens rond te koekeloeren op een vreemd schoolplein
Onverwacht bleef een vriendin van ons slapen. Het was heel gezellig. We zien haar natuurlijk vaker, maar meestal niet met verward haar aan het ontbijt.
Omdat onze vriendin vijf jaar is, werd zij die ochtend verwacht op school. Ze borstelde haar haar, ik maakte er een vlechtje in, en toen klom ze achterop mijn fiets.
Uit angst om te laat te komen, waren we veel te vroeg. Dit gaf mij de gelegenheid om eens rond te koekeloeren op een vreemd schoolplein. Het was daar allemaal anders dan ‘bij ons’. De kinderen stonden bijvoorbeeld in een rij voordat ze naar binnen gingen, en ze werden zorgvuldig geteld. Het zag er gedisciplineerd uit, zoals je eigenlijk niet verwacht op een Nederlandse school.
Onze vriendin was alweer bezig met andere vriendinnen, dus van zwaaien kwam het niet meer. Ik stapte weer op de fiets en voelde me alsof ik even op vakantie was geweest.
