Die man met drie pennen denkt zeker dat ie meer Charlie is dan wij

Deden we het wel goed? Waren we wel islamkritisch genoeg geweest? Verdedigden we onze vrijheid een beetje naar behoren, of hadden we de afgelopen tijd alleen maar propjes zitten gooien? Een pen! Waar is een pen? Juist nu. We gaan verdomme niet zonder pen naar de Dam. Kijk hem daar nou. Die houdt er drie in de lucht. Denkt zeker dat ie meer Charlie is dan wij. Uitslover.

Extra journaals, thema-uitzendingen van DWDD, iedereen was op volle oorlogssterkte. Zelfs de diepte-investering van de king-of-kingdoms-sized Chesterfield van Eva Jinek betaalde zich in de eerste week direct uit. Tien man keurig, laag op een rijtje. Alleen voor Hans van Baalen hadden ze in de verjaardagsopstelling een extra stoel uit de bijkeuken moeten trekken.

De Betrouwbare Mannetjes staken voorzichtig de neus buiten de deur. Men leek er al uit. Helemaal los moesten we gaan, juist nu. Potdorie laten zien waar we voor staan. Voor Charlie. Misschien was dat ook wel het beste. Voor je het weet, word je voor lafaard uitgemaakt, of apologeet. En je hoeft maar één verkeerd stukje te tikken of het in je hoofd te halen om geen cartoon van een pedofilerende profeet op je voorpagina af te drukken, of je hebt de overwinning eigenhandig in de schoot van het kalifaat geworpen.

Veel prettiger werd het er allemaal niet op. Wat moesten we nou? We konden moeilijk nu ineens de grenzen gaan opzoeken en bij wijze van eerbetoon alsnog de muzelman op de kast jagen. Zouden de jihadisten echt winnen als wij reageren zoals we dat zelf gepast achten? Alsof we ons niet al ellendig genoeg voelden. Ach, konden we maar tekenen, dan hadden we ons er met een originele rangschikking van de etui-inhoud van af kunnen maken. Nu stonden we hier. In de meute. Naar gezagsdragers te luisteren die stuk voor stuk vertelden dat we ons heus niet bang laten maken.

Zeggen dat je Charlie bent, dat je je echt niet anders zult gaan gedragen, en dan schouder aan schouder gaan staan om dat nog een paar keer hardop te herhalen: allemaal begrijpelijk. Toch, ergens leek het ook op blijven praten in het donker, omdat je bang bent en niet tegen de onheilspellende stilte kan.

Geloof het of niet, wij weten heus niet alles. Maar zodra je ons gaat vertellen hoe wij op deze gruwelijkheden moeten reageren, heb je aan de Betrouwbare Mannetjes twee hele kwaaien. En mocht u dat onderhand liever in schrijfgereicartoonvorm zien: een vreemde hand die een andere hand dwingt het potlood een bepaalde richting op te duwen. Nee, reageert u maar zoals u dat goeddunkt. Blijven wij gewoon propjes gooien.

Juist nu.

Voor de komende week adviseren wij u de volgende mening:
Toch, een lul van 2 meter 80. Da's niet misselijk.
Veel plezier van uw nieuwe mening!