De ondergang van de PvdA

Op dit moment heeft de PvdA 33 zetels in de Tweede Kamer. Maar als er nu verkiezingen waren, zouden de sociaal-democraten 16 zetels halen. Een verlies van 17 zetels.

Min zeventien.

Ik heb eerlijk gezegd nu al zin in volgende week: dan zakt de PvdA nog verder het moeras in. Ik schat dat de partij dan op de 13 zetels uitkomt. Met een beetje mazzel en de partij zal nog voor het zomerreces onder de tien uitkomen.

Onder de tien!

Na het reces, dat altijd heel erg lang duurt, veel langer dan de gemiddelde vakantie van gemiddelde arbeiders, zal de PvdA nog verder in de peilingen zakken: acht zetels, zes zetels, drie zetels. We gaan het allemaal beleven.

Drie zetels!

Hartstikke jammer, maar dan had Wouter maar niet met die enge christenen in zee moeten gaan. Dat is één. Ten tweede had de partij op cruciale ministeries (oude wijken, milieu) sterke ministers moeten benoemen en ten derde had de partij na de ziekte van Jaques Tichelaar een leuke, hippe fractieleider moeten benoemen.

Even over Tichelaar.

Er stond dit weekend een interview met Jacques in de Volkskrant. Een mooi bitter verhaal. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat Tichelaar na zijn hartklachten ooit terug zou komen in de poltiek (er moet toch ergens een mooie burgemeestersfunctie zijn voor zo'n man), maar morgen, dinsdag, zal hij (25 kilo lichter) opnieuw acte de presence geven in Den Haag. Een "emotionele damwand" zal het dan wel eens kunnen begeven als Jacques van zijn oude kamer verhuist naar het zolderkamertje waar ooit Stef Depla zat. Ik bedoel: dat wordt huilen, vloeken, schreeuwen, weer een hartkwaal ern natuurlijk ook taart en bloemen omdat de patient terug van weggeweest is.

"Dan zit ik daar in mijn eentje. Fractievoorzitter af, gewoon kamerlid met een diendende rol. Misschien dat de film in mijn hoofd voorbij schiet. De angst over mijn hart, de bypasses, de pijn om de voorzittershamer uit handen te geven. Ik heb mijn vrouw Betty gezegd: het moet een keer komen."

Einde citaat.

Vrouw Betty.

Op dit moment heeft de PvdA 33 zetels in de Tweede Kamer. Maar als er nu verkiezingen waren, zouden de sociaal-democaten zestien zetels halen. Een verlies van zeventien zetels.

Zowel Jacques als Betty (wat een mooie, robuuste, trouwe, eerlijke naam is dat toch) zijn woedend op de PvdA. Amper lag Tichelaar in het ziekenhuis of het gelazer over zijn opvolging begon al. "Ik was nog niet geopereerd, of het was al met mij afgelopen. Vrienden bestaan niet in Den Haag."

Arme Jacques.

In hetzelfde interview deed de voormalige fractieleider nog een wonderlijke afspraak. De journalist vroeg: "wat gaat er fout tussen de burger en de politiek?"

Antwoord: "Ik kwam afgelopen week terug van vakantie met de auto. Ik dacht werkelijk dat er een dodelijk virus was uitgebroken in Nederland! Allemaal mensen die massaal met caravans de grens overgaan. Als ik vrijdagavond de deur uit wil, kom ik bijna nergens binnen, zo veel mensen eten buiten de deur tegenwoordig. Let wel, ik misgun dat niemand. Maar als er in dat luxepatroon tegenslag komt, wordt de schuld wel erg snel afgewenteld op Den Haag."

Op deze uitspraak heb ik lang zitten puzzelen. Welk dodelijk virus bedoelt Jacques Tichelaar? Wat is er tegen caravans, en waarom mogen de mensen geen plezier hebben? En hoe komt Jacques er bij dat de mensen bij de minste geringste tegenslag alles afwentelen op Den Haag?

Volgens mij is dat onzin : de mensen zijn Den Haag allang vergeten, in ieder geval de PvdA, een marginale vereniging die zijn ziel en zaligheid aan Rouvoet en Hirsch Ballin heeft verkocht. Mocht het, tenslotte, ooit zo ver komen dat de sociaal-democaten nog maar één zetel overhouden, dan hoop ik dat Jacques Tichelaar die zal bezetten, de laatste PvdA-er.