De Grieken en wij

Heeft Geert Wilders gelijk met zijn voorstel ‘geen cent meer naar Griekenland’ te sturen? Die oplossing heeft de charme van de eenvoud. De PVV-leider weet er dan ook grote groepen kiezers mee te verleiden. Alleen overziet hij niet de economische gevolgen. Die zijn rampzalig voor de eurozone.

Het faillissement van Griekenland is in dat geval onvermijdelijk. Alle schuldeisers zien dan vrijwel niets van hun geld terug. De Europese Centrale Bank (ECB), waarin Nederland een belang van 5 procent heeft, heeft zo’n 45 miljard euro aan Griekse staatsobligaties gekocht. Ook flink wat Europese banken zitten zwaar in dit schuldpapier. Het Griekse bankwezen, dat het merendeel van de eigen staatsobligaties bezit, gaat failliet.

Als we de ECB moeten geloven, wacht een grotere ramp dan het omvallen van Lehman Brothers in 2008. Dat is misschien wat overdreven en ingegeven door de financiële positie van de ECB. Maar als verantwoordelijk politicus moet je het er toch niet op willen wagen.

Wat is dan het alternatief? Het pleidooi van de ECB is maximale druk op de Griekse staat houden om tot hervormingen te komen. In die optiek kan dan van enige schuldverlichting (kwijtschelding, lagere rente, later terugbetalen) geen sprake zijn.

Op dit moment lijkt dat inderdaad de juiste koers. De Griekse gebreken (liegen met statistieken, corruptie, belastingontduiking) moeten keihard worden aangepakt. Dan helpt het niet de Grieken ruimte te geven waardoor de druk van de ketel gaat.

Toch is ook duidelijk dat Griekenland niet op eigen kracht uit deze crisis gaat komen. Chinese groeipercentages zijn nodig, wil het land volledig aan zijn verplichtingen voldoen. Enige concessies van de andere eurolanden zijn in de toekomst nodig. En ja, dat kan ook extra Nederlandse inspanningen vergen. Het euro-avontuur is gezamenlijk aangegaan en heeft tot grote wederzijdse afhankelijkheid geleid. Daarom kan de oplossing voor deze crisis niet eenzijdig worden bedacht en opgelegd.

undefined