OpinieMeelezers
De doorslaggevende waarde van werknemers in cruciale beroepen wordt nog niet weerspiegeld
In de rubriek Meelezers reageert de redactie op wat er leeft onder lezers. Deze week: de aandacht voor onderwijs in de krant.
Of het nu gaat over sores van lesgeven in coronatijd of de ontlezing onder jongeren, het is vaste prik dat op de redactie lezersbrieven binnenkomen over het onderwijs.
Zo reageert Tielke Engels uit Tilburg op ‘Die ene leerling’ van Rik Kuiper, waarin telkens een leerkracht terugblikt op een bijzondere ervaring. ‘Hartbrekend hoe kinderen op de eerste trede van de trap naar hun toekomstige arbeidzame leven al te maken krijgen met klasseverschil en demotivatie’, aldus Engels, verwijzend naar de recentste aflevering. Over hoe schooladviezen al op jonge leeftijd tot pessimisme kunnen leiden, met name als het vmbo genoemd wordt.
Volkomen ten onrechte, aldus Engels, die de rubriek ‘prachtig’ vindt. Niettemin loopt ‘Die ene leerling’ ten einde. Bij wijze van slot zullen lezers omgekeerd terugblikken op die ene leraar die hun leven veranderde.
Merel van Vroonhoven zag bij haar eigen zoon ‘hoeveel impact een leraar kan hebben’. De voormalige topvrouw van de AFM maakte de overstap naar het speciaal basisonderwijs. Ze deelt haar ervaringen nu, naast haar column in de Volkskrant, in een nieuw boek. Het interview hierover leidde deze week tot veel reacties. Zo veerde Catelijne Walet uit Hilversum, zelf ook leerkracht, verheugd op bij Van Vroonhovens antwoord op de vraag wat harder werken is: tachtig uur per week in de top van het bedrijfsleven, of voor de klas staan? ‘Zij kiest voor het laatste, met redenen die vast alle leerkrachten herkennen.’ Walet hoopt dan ook vurig dat onderwijsminister Arie Slob het vraaggesprek leest.
Sceptischer geluiden vielen er ook te beluisteren. Zo vindt lezer Camiel van Altenborg het gepronk van de krant met Van Vroonhoven maar irritant. Het zou volgens hem dapperder zijn geweest als de oud-bestuursvoorzitter haar ‘nobele offer niet eindeloos publicitair zou uitventen’, maar in de anonimiteit haar werk zou doen.
Toch overheerst waardering. Zo zou Annemieke Scholte uit Almere Van Vroonhovens inzichten over het onderwijs graag een-op-een vertaald zien worden naar de zorg. Vul voor leraar ‘verpleegkundige’ in en je hebt precies dezelfde problemen, zo stelt Scholte. Onderschatte medewerkers die kampen met een ‘enorme’ werkdruk en een salaris ‘dat de waarde van hun werk niet weerspiegelt’. Maar die intussen wel van grote betekenis zijn voor hun leerling, dan wel patiënt. Waarvan akte.
