De ANWB van Eurlings

Wat is het verschil tussen de ANWB en, pak hem beet, de FNV? Nou een wereld van verschil.
Minister Camiel Eurlings van Verkeer maakt invoering van de tolheffing afhankelijk van instemming van de ANWB, minister Piet Hein Donner (Sociale Zaken) trekt zich niets aan van de FNV bij de verhoging van de AOW-leeftijd.

Poepgeel
Aan verschil in maatschappijvisie kan het niet liggen: beide ministers zijn van het CDA, de partij van het ‘middenveld’ en ‘maatschappelijk draagvlak’.
Het grote verschil is dat de ANWB een serviceclub is. De Wegenwacht is de ledentrekker. Waar je ook staat met pech, het poepgele autootje is in aantocht. Dat geeft a-technisch volk een zeker gevoel.

De FNV noemt zich ‘zaakwaarnemer’ die arbeidsvoorwaarden in cao’s regelt en leden, die ruzie met de baas hebben, bijstaat met juridisch advies. Een beetje onzichtbaar, dat cao-werk. En voor juridische bijstand is een verzekeraar als DAS soms goedkoper én voor alle ruzies inzetbaar. De FNV is er dus niet zozeer voor praktische hulp, maar vooral als tegenmacht tegenover werkgevers en overheid.

Kabinetsbeleid
Maar de FNV heeft wel een grote hindermacht. De club kan met cao-afspraken kabinetsbeleid ‘repareren’. Desnoods roept de FNV de leden naar het Museumplein of het Malieveld.
De ANWB mist die hindermacht. Sterker, de ANWB kan zich moeilijk voor of tegen iets uitspreken, omdat steevast een groot blok leden het daar niet mee eens zal zijn.

Waarom neemt Eurlings de ANWB dan zo serieus? Omdat Eurlings de handen vrij wil houden. Hij weet dat de ANWB geen ‘ja’ of ‘nee’ zal zeggen tegen tolheffing. De club heeft die kilometerheffing immers zelf voorgesteld en meegewerkt aan de uitwerking van het plan. Maar de ANWB komt vast weer met ‘mitsen’ en ‘maren’, zodat Eurlings weer even kan doormodderen en zich niet hoeft vast te leggen.

Gijs Herderscheê