Column

De afscheidsbrief van Hachchi is pure poëzie

Misschien is het mysterie rondom Wassila Hachchi, het D66-Kamerlid dat woensdag plotseling verklaarde dat ze uit de Kamer vertrok om in Amerika aan de slag te gaan voor Hillary Clinton, inmiddels opgelost.

Kamerlid Wassila Hachchi heeft de Tweede Kamer verlaten en gaat de campagne van presidentskandidaat Hillary Clinton ondersteunen. Beeld anp
Kamerlid Wassila Hachchi heeft de Tweede Kamer verlaten en gaat de campagne van presidentskandidaat Hillary Clinton ondersteunen.Beeld anp

Iedereen vroeg zich af waarom Hachchi op stel en sprong wegging, en of ze wel echt voor Clinton ging werken. Het hielp niet dat Hachchi niet bij haar eigen afscheid was omdat ze door een hond was gebeten. Misschien vonden mensen het ook wel gewoon fijn om de heerlijk bekkende vraag 'Waar is Wassila?' te kunnen stellen. En om vast te beginnen met gretig speculeren of ze dit om het wachtgeld deed.

Maar het gaat mij om Hachchi's afscheidsbrief. Die zette ze op Twitter. En die is bijzonder. Hij leest als een gedicht, vooral vanwege de vele onnodige inspringingen. Een kleine passage. Of, moet ik zeggen, een paar strofen:

Voorzitter,

na vijf en een half jaar vertrek ik uit de Tweede Kamer.

Het is een bijzondere periode uit mijn leven.

Een leerzame tijd,

misschien wel leerzamer dan de tijd dat ik Marineofficier was.

Zo mooi, die zelf ingelaste pauze na 'een leerzame tijd', en dan de knaller 'misschien wel leerzamer dan de tijd dat ik Marineofficier was'.

Ook prachtig is het volgende couplet:

Lieve collega's, dit is geen afscheid.

Want ik zie deze stap in mijn leven niet

als afsluiting van de politiek.

Het begint bijna te rijmen, neemt de vormen van een haiku aan. 'Ik zie deze stap in mijn leven niet' - spanning opbouwen - 'als afsluiting van de politiek'.

Vergelijk dat met de gruwelijke zinnen in afscheidsbrieven zoals die van André Rouvoet: 'Veelkleurigheid, afspiegeling van wat er leeft onder alle bevolkingsgroepen, ruimte laten voor overtuigingen die je niet deelt, misschien zelfs verafschuwt: dat is democratie!'

Of het klaaglijke afscheidsepistel van Bram van Ojik: 'Wat ik zelf ga doen, weet ik nog niet', banaal gezeur over reistijden van Magda Berndsen: 'Zeker gezien mijn lange reistijd, is het voor mij na vijf jaar te intensief geworden.' Afscheidsbrieven waarin een politicus een meet-and-greet-tour met zichzelf aankondigt - Arie Slob, we hebben het over jou: 'Op de website van de ChristenUnie vindt u meer informatie over de Greet&Meet-tour. U bent van harte welkom.'

Nee, dan Wassila Hachchi. In de een na laatste zin van haar afscheidsgedicht zegt ze alweer zoiets bijzonders: 'Ook gaat mijn dank uit naar alle Kamerbewoners.'

De Kamerbewoners.

Zo zal ik ze de rest van mijn leven noemen.

Ontvang elke dag de Volkskrant Avond Nieuwsbrief in uw mailbox, met het nieuws van vandaag, tv-tips voor vanavond, en alvast zes artikelen uit de krant van morgen. Schrijf u hier in.

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden