Columnist heeft zowel te veel als te weinig verbeelding

Brief van de dag

In haar column ‘De toenmalige NRC-­redactie als verzamelplaats van seksuele struikrovers? Dat vergt te veel van mijn verbeelding’ bespreekt ­Daniela Hooghiemstra nog even mijn bijdrage aan de Annie Romein-Verschoorlezing van 8 maart. In die lezing heb ik het over de ongelijke kansen die mannen en vrouwen altijd hebben gehad in journalistiek, media, wetenschap en literatuur. Ook bespreek ik kort twee vervelende persoonlijke ervaringen: aanrandingen door collega’s.

Hooghiemstra trekt hier diverse feitelijk onjuiste conclusies uit. Ten eerste dat ik een beeld zou hebben geschetst van de redactie van NRC als ‘een wilde-beestenbende’, een ‘verzamelplaats van seksuele struikrovers’. Dat zijn haar woorden; onzin, vind ik. Ten tweede schrijft ze dat in mijn wereld seks ‘iets (lijkt) te zijn dat ­alleen mannen willen’. Hoe komt ze daarbij? Ook dat heb ik nooit gezegd en ik ben het er absoluut niet mee eens.

Verder karakteriseert ze mijn nieuwe boek Kraaien in het paradijs als een roman ‘over de ongelijkheid der seksen’. Dat doet het boek wel erg tekort. Mijn ­roman gaat over ‘hedendaagse mondiale problemen als de klimaatcrisis, slinkende biodiversiteit en dictatoriale machthebbers’ (De Groene Amsterdammer), ‘over het klimaat, over machts­misbruik, over seksueel misbruik, over uitbuiting, over hebzucht, over wraak, over jaloezie, over misogynie, over schuld en over vervelende toeristen die alleen maar witbrood met chocopasta blieven’ (de Volkskrant), over ‘het dreigende einde van de wereld’ en ‘broedertwist’ (Nederlands Dagblad).

Hooghiemstra heeft zowel te veel als te weinig verbeelding.

Ellen de Bruin, Amsterdam

Omtzigt

Met verbazing las ik het artikel over de pesterijen van Pieter Omtzigt door zijn eigen partij. On­begrijpelijk dat iemand bij zo’n partij blijft hangen, een partij die nota bene ook nog eens pretendeert christelijk te zijn. Meneer Omtzigt, stap toch over naar een andere, sociale partij, dat zal uw gezondheid ten goede komen. Dan kunt u ook stoppen met klagen en ­gewoon gaan doen waar u goed in bent.

Anne Bos, Franeker

Omtzigt (2)

Wat nou; het enige dat Omtzigt doet is een christen-democratisch appel.

Marnix Morsink, Hengelo

Omtzigt (3)

Wat zegt het over het CDA als partij als zij iemand die zijn werk goed doet omschrijft als ‘psychopaat, zieke man, ­teringhond, eikel, gestoord’ en ‘labiel’? Zo’n partij is heel hard toe aan bestuurlijke vernieuwing. Om te beginnen moet iemand aan het CDA uitleggen wat de rol van een parlement is.

H. Beckhuis, Zoetermeer

Omtzigt (4)

Wij hadden op het werk vroeger ook eens zo’n collega die onophoudelijk van alles principieel en keihard ter discussie stelde. En daarmee haalde ze voor ons vaak de kastanjes uit het vuur. Waar wij soms tactisch zwegen, of zelfs wanhopig met ogen rolden, trok zij onbekommerd van leer. In plaats van broeierig cancelen deed onze baas er zijn voordeel mee. Hij koesterde zijn dwarsligger met respect en humor, en zo slim en ­genereus zou elke club moeten zijn.

De koersloze en bange chefs van het CDA hebben met hun lastpak Omtzigt echt alles verkeerd gedaan. Zelfs met de laatste verkiezingen waren ze te ­benauwd om te pronken met hun door de kiezers zo hooggewaardeerde boegbeeld en schoven ze een kleurloze ­accountant naar voren. Zo dom: wat hun unieke selling point had kunnen zijn (integriteit van bestuur), gaat ze nu nog lang in de ogen roken.

Trees Roose, Haren

Thuis bij Sheila

Elke dinsdag- , donderdag- en zaterdagochtend begint voor mij feestelijk: met de column van Sheila Sitalsing. Heerlijk! Oké, haar groot maatschappelijk hart (de keuze en de benadering van de thema’s) klopt zoals het mijne, maar van alle columnisten vind ik haar woorden de pittigste mengeling van ­bitter en zoet, van zout en peper.

Het kernachtig en kritisch, maar ook luchtig neerzetten van het onderwerp met een formidabele woordkeuze. En dan die constante kwaliteit. Wat zou ik graag ook eens getuige zijn van haar ­gesprek ‘bij ons thuis’, waarin de kern van de kritiek nog even krachtig wordt samengevat.

Toine Brands, Steyl

Thuis bij Sheila (2)

En ja hoor daar was-ie weer: ‘moesten we thuis om lachen’. Telkens als columnist Sheila Sitalsing haar argumenten kracht bij wil zetten, gebruikt ze deze stijlfiguur. Gemiddeld om de drie columns komt deze wel langs. Er wordt wat af gelachen in huize Sitalsing om het nieuws, terwijl bij mij het huilen nader staat dan het lachen als het gaat om het indammen van het vrije woord.

Jos Bonink, Tilburg

Duurzame koffie

Een heel exposé over duurzame koffie, cups, espressomachines, etcetera. Ik zet mijn koffie met de hand: thermoskan, filterhouder, een nylonfilter, een papieren filter, ­koffie en een waterkoker, meer niet. De koffie blijft lang goed, de papieren filter gaat in de gft-bak. Duurzamer kan ik het niet bedenken.

Anton Schlichting, Limmen

Twee maten

Onze regering is boos als een land zijn eigen gevluchte inwoners die in Nederland geen verblijfsvergunning krijgen, niet wil terugnemen. En wat doen wij met onze landgenoten in Koerdische kampen? Wij willen ze ook niet terugnemen. Er zou hier dus erg veel begrip moeten zijn voor de houding van de Koerden. Maar helaas, ook hier wordt met twee maten gemeten.

Els Jansen, Utrecht

Rotterdammer

Zelf getrouwd met een Rotterdammer, weet ik dat de plaatselijke volksaard heel erg is van ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Geen wonder dat het, in Rotterdamse ogen, megalomane project van Rem Koolhaas bij velen geen gretige aftrek vindt.

Zo heet de ‘Beurstraverse’ bij de ­Rotterdammer ‘koopgoot’ en de ‘Markthal’ noemt men ‘koopboog’. Gentrificatie is aan de gewone Rotterdammer gewoon niet besteed.

Verder wordt nu al gewaarschuwd voor het feit dat het bouwproject Feyenoord City makkelijk op een financieel debacle kan uitlopen. Een Rotterdammer die was geïnterviewd door de krant (Ten eerste, 10 juni) vatte het beeld mooi samen, door te vertellen dat hij liever in een oude Kuip zit, desnoods onder zijn paraplu, als het regent door de gaten in het dak.

Boukje Loopstra, Almere

Paard van Troje

Geert Wilders (PVV) bestempelt journalisten op Twitter als ‘tuig van de richel’ en Thierry Baudet (FvD) weet niet hoe snel hij dat moet bevestigen met: ‘Is zo.’

Schokkend? Dat is nog maar het begin. Nog vijftig dagen en dan weet populistisch Nederland het paard van Troje Hilversum binnen te rijden. Dan wordt Ongehoord Nederland (ON) waarschijnlijk aspirant-omroep. Daarmee krijgen PVV en FvD hun eigen spreekbuis met bedenkelijk journalistiek niveau. Je punt maken met argumenten als: ‘Het is toch zo...’ en ‘Iedereen ziet toch...’

Vanaf dan kan de ophitserij echt ­beginnen, door zonder onderbouwing van het NPO-dak te mogen schreeuwen: journalisten, de wetenschap en iedereen die geeft om zijn medemens buiten zijn bubbel en het klimaat is ‘tuig van de richel’. Alleen minister Arie Slob (Media) kan ons nog behoeden.

Carl Hörchner, Haarlem

Naam en toenaam

Als van de geënquêteerde studentes zo’n 10 procent aangeeft in hun studietijd te zijn verkracht, ga ik ervan uit dat de verkrachters grotendeels onder studenten te vinden zijn. Dat zou betekenen dat onder de huidige mannelijke elite die hbo- of ­universitair geschoold is, tot zo’n 10 procent verkrachters rondloopt. Ik zou die met naam en toenaam genoemd willen zien.

Jos Legrand, Maastricht

Sportschool

Ha fijn, de sportscholen zijn weer open! Mijn man, fit, niet te dik, goede conditie, meldde zich meteen aan bij een sportschool van een grote landelijke keten. Dat deze vestiging met het openzetten van een klapraampje wel zo’n beetje klaar was met het concept ventileren, ach, het zou wel goed gaan. Toch? De sportscholen lopen toch al maanden te schreeuwen dat het veilig is om ­binnen te sporten?

Drie weken later ligt hij met nog steeds 40 graden koorts en naar adem happend bij te komen van zijn sportschoolavontuur. We mogen hopen dat de longschade als gevolg van de opgelopen coronabesmetting niet blijvend is.

Eigen schuld? Of zou van sportscholen toch mogen worden verwacht dat ze de gezondheid van hun klanten ­serieus nemen? En wie controleert dat eigenlijk?

Edith Lute, Amsterdam

San Marino

Met belangstelling las ik vandaag in uw krant de laatste coronacijfers uit ­Mongolië en San Marino. Ik smacht naar meer: hoe is de toestand in ­Vanuatu en op de Marshalleilanden?

Nee, eigenlijk bedoel ik: slaan we niet een beetje door?

Jaap Harkema, Veendam