Caspar loopt door het Buijtenland van Rhoon, binnenkort misschien wel de mooiste polder van Nederland

Aflevering 264: wie weet, wie wéét gaat er in het Buijtenland van Rhoon iets heel moois ontstaan.

Het Buijtenland van Rhoon, de polder van 600 hectare, waar ik nog altijd loop met Niels Godijn, gaat nog veel natuurrijker worden, dat is althans het plan. Akkerland met als belangrijk doel: akkervogels en akkerflora. Veertig procent van het nu nog reguliere boerenland zal in het teken komen te staan van ‘hoogwaardige akkernatuur’. En het idee is dat Rotterdammers hier hun regionaal geteelde producten gaan kopen en hier komen recreëren. Heel veel water ging er door de Maas, vijftien jaar met veel ruzie ging eraan vooraf. Nu is iedereen het officieel eens.

Deze polder werd aanvankelijk aangewezen als ‘natuurcompensatie’ voor de aanleg van de Tweede Maasvlakte. Natuurcompensatie is sowieso een eigenaardig fenomeen. Het levert niet alleen altijd gedonder op – zie de Hedwigepolder – maar het geeft vooral het signaal af dat je natuur blijkbaar zomaar ergens kunt weghalen en ergens anders kunt neerpoten. Hoe dan ook: alles ging fout. De provincie kwam zonder overleg in de polder met een plan met vooral ‘natte natuur’. Maar juist aan natte natuur is er geen gebrek. Wel aan natuur op het boerenland. De boeren en de bewoners kwamen massaal in verzet, tot in de Tweede Kamer toe. En ze kregen gelijk.

Toch moest er iets gebeuren. Uiteindelijk ontwikkelden de boeren en bewoners zelf een plan, samen de Vereniging Nederlands Cultuurlandschap. Een plan dat wel recht doet aan cultuurhistorische waarde en de aard van het gebied. En sinds vorige maand is er dan een ‘gebiedscoöperatie’ die de plannen gaat uitvoeren. Niels Godijn, die namens de Werkgroep Grauwe Kiekendief het eerste proefproject begeleidt, is er nog niet helemaal gerust op. Hij wijst op een fleurige akkerrand buiten het proefgebied. ‘Allemaal carnavalskrakers. Het staat mooi, maar het levert weinig op. Je moet wel de juiste maatregelen treffen, en vervolgens goed beheren.’ Maar als alles goed gaat, zijn er straks overal vogelakkers, wintervoedselveldjes, bodemverbeterende gewassen en vochtige, bloemrijke hooilandjes, dan is er altijd voedsel en dekking voor vogels. De prachtige boerderijen staan er nog. Over vijf jaar zou dit de mooiste landbouwpolder van Nederland kunnen zijn. En dan kun je spreken van een geluk bij een ongeluk.