Brieven: Spionnen? Eerder goed geïnformeerde wereldburgers die hun kennis delen of in dienst stellen van samenleving

Brief van de dag

Net als Kaag was ik midden jaren ’80 ‘lid’ van St Antony’s College in Oxford. Ook toen werd er onder studenten gekscherend gerefereerd aan de James Bond-reputatie van St Antony’s. Het gebeurde weleens dat er een envelop zonder afzender in het postvakje van een medestudent lag en dan ‘wisten’ wij: die wordt gerekruteerd door een overheidsdienst. We zaten er niet ver naast, want de man maakte carrière en eindigde zijn loopbaan als ambassadeur.

De meeste leden van het college kwamen uit het buitenland. Behalve bij mijn studierichting, waar marxistische geschiedschrijving bon ton was, kwam ik op St Antony’s geen marxisten tegen. Wel toekomstige topdiplomaten, ministers, bankiers, professoren, journalisten, taalkundigen, stoffige historici en sociale wetenschappers.

Al deze mensen delen een uitgebreid internationaal netwerk, specialistische kennis en de ambitie om te excelleren in hun vakgebied. Daarom zijn ze interessant voor overheden, internationale organisaties, universiteiten en multinationals. En inderdaad, ze hebben de kennis en kunde om in hun netwerk informatie te vergaren die voor anderen verborgen blijft. Maar spionnen? Eerder goed geïnformeerde wereldburgers die hun kennis graag delen of in dienst stellen van de wetenschap en de samenleving.
Aart Wildeboer, Bergen

Spionnenschool

Als Baudet al een historisch feit wilde aanhalen in zijn toespraak tijdens de Algemene Beschouwingen, dan doelde hij waarschijnlijk op de ‘Cambridge Five’, een groep Britse spionnen uit de jaren ’50 die geheimen doorspeelde aan de Sovjet-Unie. Deze groep was in de jaren ’30 als student in Cambridge gerekruteerd. Het ronselen van studenten is ook geprobeerd aan de Universiteit van Oxford, zonder succes.

Baudets aantijging is dus zowel irrelevant als fout, een tour de force van onbekwaamheid. Om George Orwells schrijfadvies tot beknoptheid te volgen, maak ik hier verder niet meer woorden aan vuil.
Jeroen Frijters, Keble College Oxford, (Leiden)

Spion

Zou het leuk zijn als Kaag de volgende keer de Kamer betreedt met een pruik op, een plakbaard aan en een krant met twee kijkgaatjes erin in de hand?
Luc Lansink, Amsterdam

Poetin

Het door Poetin uitroepen van een gedeeltelijke mobilisatie en het dreigen met kernwapens voor Oekraïne en het solidaire Westen zou een uitgelezen kans kunnen zijn om een einde te maken aan dit bloedige en nutteloze conflict.

Poetin zit immers in een verloren positie en verdraagt geen gezichtsverlies. Hij kan alleen nog maar escaleren. Enkel door zijn dreigingen serieus te nemen en hem uit te nodigen aan de onderhandelingstafel, kan hij naar zijn achterban ‘succes’ claimen. Dan voorkomt het Westen een escalatie naar een mogelijke kernoorlog.

We hebben genoeg voorbeelden om ons ervan te overtuigen dat niets is uitgesloten met een crimineel als Poetin aan de knoppen.
Jean Bronzwaer, Hagestein

Energieplafond

Het kabinet probeert minima te compenseren door middel van het prijsplafond voor energie, een huurverlaging en een verhoging van de huurtoeslag. Helaas valt de kamerbewoner tussen wal en schip.

De huurtoeslag valt af indien je huis niet voor 1997 is aangewezen als toeslaggerechtigd pand. De huurverlaging geldt alleen als je huurt van een corporatie. En over de energietoeslag: voor kamerhuurders worden alle verschillende kamers in huis, de woonplekken voor individuen, los van elkaar verwarmd. Het energieverbruik van een oud huis met kamerverhuur ligt daardoor aanzienlijk hoger dan een gezinshuis, waarin bewoners gezamenlijk in de woonkamer zitten.

Waar kamerbewoning een mogelijk alternatief voor de woningcrisis had kunnen zijn, is diezelfde crisis nu de reden waarom de kamerhuurder vast zit aan zijn lot en dankzij de energiecrisis dubbel de pineut is.
Zoë Huisman, Nijmegen

Warm

Echtpaar Tigchelaar (Voorpagina, 22/9) heeft het begrepen. Met warme kleding aan kan de kamertemperatuur best omlaag. Maar behaaglijkheid begint bij warme voeten. Met blote voeten in sandalen schiet dat niet op. Dus sokken aan, mevrouw Tigchelaar.
Huub Geelen, Apeldoorn