Brand in de hel: miserabel handjeklap over honderd Morianen

‘Coalitie overstag: honderd vluchtelingen uit kamp Moria naar Nederland,’ luidde de openingskop op de Volkskrant-site donderdag. Na lang overleg tussen de coalitiepartners was een compromis bereikt tussen het standpunt van VVD-staatssecretaris van Justitie Ankie Broekers-Knol (de deur blijft stevig op slot) en dat van het CDA, D66 en CU, partijen die stevige druk vanuit hun achterban voelden om wel enige gastvrijheid te tonen.

Het kamp Moria op Lesbos stond dinsdag in de hens. Volgens de Griekse eilandbestuurders hadden de asielzoekers het gedaan, volgens anderen de Grieken zelf. Hoe dan ook, nadat woensdag nog een paar nieuwe branden waren ontstaan, rest van het kamp volgens ooggetuigen weinig meer dan een rokende puinhoop. In januari, toen er in Moria twintigduizend vluchtelingen verbleven – de capaciteit van het kamp is berekend op drieduizend – noemden hulpverleners ter plekke het al de ‘hel op aarde’.

Het kan altijd erger: de hel die een vuurzee wordt. Voor duizenden mensen is er niet eens meer plaats in de hel.

Maar gelukkig, de coalitie is nu overstag. Honderd mensen uit het kamp zijn welkom in ons land, vijftig kinderen en vijftig ‘kwetsbare mensen’. Hoe je tussen de ellendigen moet selecteren op kwetsbaren en niet-kwetsbaren moet nog even worden uitgezocht. Honderd is 0,769 procent van de bewoners van het voormalige kamp.

Voor de VVD was het van belang dat we niet zomaar even honderd mensen naar Nederland halen, het is hier al vol genoeg en voor je het weet ontstaat wat vroeger ‘de aanzuigende werking’ werd genoemd: het idee dat je als Syriër of Afghaan vanuit Turkije gewoon met een gammel rubberbootje naar een overvol kamp op een Grieks eiland kunt varen, en dat je dan de boel alleen nog maar even in brand hoeft te steken voor je naar het land van melk en honing aan de Noordzee wordt gevlogen.

Eerder wees Broekers-Knol al de overkomst van vijfhonderd minderjarigen van Moria naar Nederland af – het is hier geen gratis jeugdherberg.

De deal die Nederland met de wereldvluchtelingenorganisatie UNHCR sloot (elk jaar worden vijfhonderd ‘kwetsbare ontheemde vluchtelingen’ uitgenodigd naar Nederland te komen) is in de coalitie-onderhandelingen meegenomen. De honderd kwetsbare Morianen worden van dat aantal afgetrokken. Net als eventuele ‘nareizigers’.

‘We hebben een goede balans gevonden,’ zei Klaas Dijkhoff van de VVD. Dat klopt, boekhoudkundig tenminste; de balans komt uit op nul. ‘We hebben elkaar gevonden,’ zei Rob Jetten van D66 over het compromis – bij ‘honderd’ werd het handjeklap beëindigd. Dat de partijen elkaar vonden in een laf staaltje miserabele kleinhartigheid en dat het angstzweet voor Wilders en Baudet van de onderhandelingstafel droop, zei Jetten er niet bij.

Onder de kwetsbare ontheemden zitten vast en zeker terroristen en die hebben misschien nog corona ook. Als er straks eentje een COA-ambtenaar in zijn gezicht hoest, is dat zuivere islamitische terreur.

Het belangrijkste is dat de vuurzee ons geen extra geld kost, afgezien van de één miljoen euro van minister Kaag voor nieuwe tenten. De tijden zijn al duur genoeg.

Nederland kan de problemen van de wereld niet alleen oplossen. Volgens de UNHCR waren in 2019 bijna tachtig miljoen mensen binnen of buiten hun eigen land op de vlucht voor oorlog, honger en geweld. Dat aantal vertoont een stijgende lijn. Die ramp heeft 1001 vaders.

Maar verdomme: honderd.