Boycot Apple en de iPad!

Het scheelde weinig of ik had vorige week via een sluiproute een iPad gekocht. Net als vele anderen was ik bedwelmd door een mysterieus verlangen naar een nieuw apparaat. Het is een soort massahysterie, waarbij je je pas maanden later realiseert dat al die iGadgets één groot Paard van Troje zijn. Het zijn lokkertjes om je naar het koninkrijk van Steve Jobs te lokken. Waar je vervolgens ontdekt dat alles veel te duur is, en dat je opgesloten bent in een wereld waarin je alleen iAppeltjes van de boom kunt plukken die je alleen hier mag opeten en niet bij de buren.

Telefoonmarkt
Al die beperkingen lijken de meeste consumenten niet te deren: de iPhone is in de mobiele telefoonmarkt de standaard geworden, en de lange rijen afgelopen weekend in Amerika zijn een signaal dat het ook met de iPad wel eens die kant op zou kunnen gaan. Toegegeven, Apple maakt inderdaad gadgets met een prachtig design en een groot gebruiksgemak. Maar daar komen alleen applicaties (apps) op die door het bedrijf vooraf goedgekeurd zijn. Geen seks of al te scherpe humor: vanuit het puriteinse Amerika bepalen Steve Jobs en consorten wel wat goed voor ons is. Alsof er behoefte is aan ouderlijk advies van een hypercommercieel bedrijf.

Daar houdt het streven naar totale dominantie van de consument niet op. Voor de aankoop van alle content (muziek, en sinds de iPad ook elektronische boeken en magazines) is de klant namelijk aangewezen op iTunes, dat naadloos verbonden is met alle iGadgets die er zijn. De iPad is de volgende bouwsteen van Apple voor dat eigen gesloten systeem, zijn eigen digitale ijzeren gordijn, dat klanten wil opsluiten en concurrenten buiten moet houden. Want wat je in de iTunes-winkel koopt, kun je niet afspelen op een mp3-speler of een laptop van een ander merk. Gelukkig is de Apple TV al jaren een flop, anders zou het bedrijf ook de filmmarkt proberen te domineren.

Truc
Toen Microsoft eenzelfde truc uithaalde met Internet Explorer, greep EU-commissaris Neelie Kroes enkele jaren geleden in op basis van antitrust-wetgeving. De internetbrowser mocht niet meer hermetisch geïntegreerd worden in het besturingsprogramma Windows. Het zou goed zijn als soortgelijke ingrepen Apple nu gaan treffen, om de macht van de bijna-monopolist te breken.

Het internet is juist zo groot geworden omdat het zo open mogelijk is geweest. Iedereen met een goed idee kon dat ontwikkelen en vermarkten naar believen. Apple wil consumenten terugbrengen naar de jaren tachtig, toen iedere elektronicafabrikant zijn eigen videosysteem ontwikkelde (VHS, Betamax, Video-2000). Of naar de jaren negentig, toen Sony probeerde om zijn Minidisc-formaat door de strot te duwen, in plaats van de door iedereen ondersteunde compact disc.

Destijds hoefden de autoriteiten niet in te grijpen: de gebruikers liepen uiteindelijk langzaam weg bij Sony. In het geval van Apple is een consumentenboycot ook op zijn plaats. Er zijn namelijk genoeg apparaten die hetzelfde kunnen, en waar je als klant wél zelf mag bepalen wat je ermee doet zonder goedkeuring van het iMonster.