Boos over hackers? Pak vooral ook zelf je privacy terug

Dat onlangs bleek dat onze persoonlijke gegevens door hackers in handen waren gekomen van criminelen, leidde terecht tot grote onrust in Nederland. Gek genoeg uitten we onze zorg en boosheid hierover massaal via Facebook, Twitter, Alexa en Google Home, LinkedIn, Gmail, Android en de iPad. Dus terwijl we hackers (terecht) hun criminele handelen verweten, zetten we zelf voortdurend de poorten naar onze privégegevens wijd open.

We uiten ziel en zaligheid via platforms waarvan iedereen inmiddels weet dat ze eigendom zijn van datahandelaren. Ook blijven we hun zogenaamd gratis diensten gebruiken, terwijl we weten dat achter ­Instagram, TikTok en YouTube bedrijven zitten die zelf munt slaan uit onze persoonlijke gedragsgegevens en onze data doorverkopen aan partijen die ons op hun beurt manipuleren.

Dus als je boos of bezorgd bent over je privégegevens op straat, bescherm jezelf dan goed tegen criminelen, maar zorg ook dat de gelegitimeerde datahandel jou niet langer kan raken. Sluit je account bij surveillancebedrijven en stap over op alternatieven die niet in persoonsgegevens handelen. Ruil WhatsApp in voor Signal; kies Nextcloud in plaats van iCloud of Amazon; ga voor eOS van e Foundation op je smartphone; vervang Gmail door ProtonMail en ruil Twitter en Facebook in voor Mastodon.

Juich gerust omdat de politie deze hackers heeft opgepakt, maar juich vooral als je nu ook zelf je privacy gaat terug­pakken.
Alice Dallinga, Utrecht

Zorgbureaucratie

Met veel interesse, maar in toenemende mate met frustratie over hun bevindingen, lees ik de columns van Danka Stuijver en Rinske van de Goor. Hun grote wens om patiënten en hun belangen voorop te stellen en bureaucratie zo veel mogelijk te vermijden, wordt door velen gedeeld, maar niet altijd gerealiseerd. Wellicht kan mijn ervaring in Zuid-Afrika onlangs enige hoop bieden.

Reeds bestaande pijn- en mobiliteitsklachten verergerden snel en ter plekke gezochte hulp van een fysiotherapeut bood geen soelaas. Na wat eigen onderzoek op internet over mogelijke aandoeningen kon ik binnen een uur terecht bij een huisarts, die al snel een diagnose stelde. Om andere oorzaken uit te sluiten, werd ik doorverwezen naar een ­lokaal hospitaal, alwaar in no time ­bloedafname plaatsvond en een röntgenfoto kon worden gemaakt.

Binnen twee uur ontving ik via e-mail de uitslagen van de onderzoeken, gevolgd door een telefoontje van de huisarts met de bevestiging van de diagnose en de geplande behandeling. Medicatie via de apotheek was direct beschikbaar en uiteindelijk waren alle klachten aan het eind van de middag voorbij.

Ik realiseer mij dat deze behandeling, waarin het belang van de patiënt zonder enig voorbehoud vooropstond, misschien niet voor iedereen in Zuid-Afrika toegankelijk is. Maar het geeft wel aan dat, onder regie van de huisarts, met de goede wil van alle betrokken zorgverleners en een minimum aan bureaucratie zeer veel te winnen is.
Lambert Thiry, Maarssen

Klassiek versus pop

De kop boven de recensie luidt: ‘Wat het Nederlands Kamerkoor in TivoliVredenburg presteert, is gewoonweg verbluffend’. Ook de recensie zelf is alleen maar positief. Toch wordt het concert slechts met vier van de vijf mogelijke sterren gewaardeerd. In de recensie ernaast van het concert van r&b-zangeres Raye staan opmerkingen als ‘een tikje vluchtig’ en ‘de mindere liedjes’, maar ook dit concert wordt met vier sterren gewaardeerd. Kennelijk is een ‘klassieke ster’ meer waard dan een ‘pop-ster’.
Frank Rijckaert, Doetinchem

Spagaat

We zijn in een enorme spagaat beland. Bloot moet (weer) gewoon zijn en overal kunnen. Ondertussen is er steeds meer grensoverschrijdend gedrag en durven sommige dames amper nog naar de sportschool. Als educatie jongens moet leren zich hoffelijk te gedragen, duurt het nog decennia voordat ‘de niet opgevoeden’ zijn ‘uitgefaseerd’. Eén oplossing is er niet. Tot zolang maar effectief helpen met women only-tijden in de sportschool? Of terug naar héél vroeger? Beschermen en bedekken wat je lief is, en houden voor jezelf en je lief?
John den Besten, Zuid-Beijerland

Stikstofneutraal

Als een flink boerenbedrijf eindelijk minder stikstof produceert, zou de vlag uit moeten: ha, weer een procentje gezakt op de landelijke gifmeter en een centimeter dichter bij het grote Remkesdoel: frisse natuur met zoemende bijtjes, en velden vol papavers en korenbloemen. Afvinken dus. Maar nee, die boer wrijft zich in de handen en dumpt zijn ‘overschotten’ op een oververhitte stikstofrechtenmarkt waar grote schaarste heerst.

Festivals, bedrijven en luchthavens vechten om de peperdure papiertjes met getalletjes die recht geven op ecologische destructie. Dat mag gewoon. Men doet zelfs onbeschaamd in het openbaar zijn beklag over de ingewikkelde procedures om die ‘ruimte’ te vinden. Ik ben een simpele ziel, maar als de ene partij al het stikstof mag opsouperen dat de andere heeft bespaard, dan kun je toch net zo goed niets doen?
Trees Roose, Haren

Vervuilingspunten

Enige weken geleden stond er in deze rubriek een mooi voorstel om mensen punten voor klimaatvervuiling toe te kennen, punten die niet af te kopen zijn.

Met de huidige handhaving niet uit te voeren, denk ik. Toch zou ik een oproep willen doen: zijn er organisaties die zo’n puntenlijst in kaart kunnen brengen?

Wat scheelt het als ik niet autorij, maar wel vlees eet, geen gas gebruik, wel stroom, et cetera. Vergelijken met andere landen of andere mensen heeft geen nut, wel het gevoel dat mijn voetafdruk beheersbaar is en dat er keuzes te maken zijn. Vrienden hebben geen kinderen, eten veganistisch/biologisch, maar vliegen wel, compenseert dat? Geen idee, wie helpt het berekenen?
Elly de Jong-Hoogendoorn, Den Hoorn

Socialistisch

Nee, ik ben geen SP’er. Maar het begint me toch op te vallen dat de SP stelselmatig wordt genegeerd in allerlei debatten en discussies over de linkse samenwerking. Het kan niet zo zijn dat iedereen is vergeten hoe Renske Leijten, samen met Pieter Omtzigt, de toeslagenaffaire ruw boven water heeft getrokken, en hoezeer de partij consequent opkomt voor de zwakkeren in de samenleving.

Meer dan ooit is daar behoefte aan. Toch heerst blijkbaar een soort SP-afkeer. Te drammerig misschien? Wellicht een béétje, maar ook in die partij weten ze dat er soms compromissen nodig zijn om specifieke doelen te bereiken.

De aarzeling richting SP zou ook te maken kunnen hebben met ‘socialistisch’. Een ideologisch woord dat voor sommigen toch enigszins beladen en ouderwets klinkt, iets uit de vorige eeuw. Als de Socialistische Partij zichzelf omvormt tot ‘De Sociale Partij’ zou dat de politieke lading prima dekken. Zo’n partijnaam klinkt hoe dan ook een stuk aangenamer en toegankelijker.
Hans van der Linden, Nuenen