Bevries desnoods de relaties met Jordanie

Koning Abdallah II van Jordanië is een (verlicht) despoot. Jordanië is dan ook geen democratie met een onafhankelijke rechterlijke macht of sterk ontwikkelde civil society.

Deze week nog oordeelde de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch vernietigend over een tweetal wetten die de vrijheid van maatschappelijke organisaties zoals ngo’s verder aan overheidsbanden leggen. Kritiek wordt niet geduld.

Demonstraties worden niet zelden beperkt of verboden. Daders van frequent voorkomende eerwraakmoorden krijgen geen of lagere straffen en het parlement buigt als een knipmes voor de almachtige koning die goede banden onderhoudt met het Nederlandse koningshuis.

Koning Abdallah II is overigens niet te benijden, volgens zijn stamboom is hij een nazaat van de barbaarse profeet Mohammed en wel in de 43ste generatie. Dat verklaart een hoop. Want weinig of niets gebeurt in het Hasjemitische koninkrijk aan de verkeerde kant van de Jordaan zonder instemming van de Koning.

Neanderthalers

Zoals het gegeven dat het Jordaanse openbaar ministerie heeft besloten mij op een vijftal aanklachten te trakteren waaronder het beledigen van de profeet Mohammed (waarvan de Koning immers afstamt, dat is nog eens belangenverstrengeling), het beledigen van de islam en het krenken van de gevoelens en tere zielen van die arme Jordaanse moslims.

Ook zou ik met Fitna hebben aangezet tot haat en me schuldig hebben gemaakt aan racisme. Waar het Nederlandse OM geen reden zag mij te vervolgen omdat ik binnen de kaders van de Nederlandse wet ben gebleven met de film, hebben de Jordaniërs het in hun hoofd gehaald mij te vervolgen vanwege mijn gedachten en politieke opvattingen. Dat is op zich al kwalijk genoeg; het toont aan dat Jordanië en zijn koningshuis de politieke en democratische fase van de Neanderthalers nog niet zijn ontstegen.

Erger is dat het land niet honderd procent uitsluit mijn arrestatie en uitlevering te vragen aan landen waar ik verblijf als ik niet in Nederland ben. ‘Wilders is gesommeerd voor de rechtbank te verschijnen’, zei Tarek Hawamdeh, een advocaat van een groep van dertig Jordaanse organisaties die de klachten tegen mij indiende, tegen het Franse persbureau AFP. ‘Hij krijgt vijftien dagen om zich vrijwillig te melden, doet hij dit niet, dan zal er een arrestatiebevel uitgaan via Interpol.’

Daarmee – hoe groot of klein de kans op arrestatie of uitlevering ook moge zijn – is een Nederlandse parlementariër vogelvrij verklaard. Dat is onacceptabel; het legt de bijl aan de wortel van onze democratie.

Soevereiniteit

Zoals de rechtsfilosoof Afshin Ellian terecht opmerkte in een van zijn Elsevier-columns, zet dit de deur open voor andere abjecte totalitaire regimes om andere kritische politici in het Westen te gijzelen, door hun arrestatie en uitlevering na te streven. De actie van Jordanië is een directe aantasting van de soevereiniteit van Nederland. En gaat dus niet om Geert Wilders (morgen is een andere politicus de klos), maar om het behoud van onze nationale soevereiniteit.

Het meest pijnlijke is de oorverdovende stilte in politiek Den Haag.
CDA-minister Verhagen is niet eens bereid de Jordaanse ambassadeur te ontbieden en op zijn minst de garantie te eisen dat Jordanië nooit om mijn arrestatie en uitlevering zal vragen.

Zijn argument dat hij niet in de rechtsgang van Jordanië wil treden, is even dom als naïef, wetende dat Jordanië geen democratische rechtsstaat is en een onafhankelijke rechterlijke macht ontbeert. Ik heb het eerst geprobeerd op de manier van minister Verhagen, maar dat heeft niks opgeleverd want zijn diplomatieke inspanningen blijken ineffectief: de Jordaniërs zetten gewoon door.

Nu moet Verhagen actie ondernemen.

Plicht

Het is de taak van de minister van Buitenlandse Zaken de belangen van Nederland in het buitenland met kracht te verdedigen. Het belang van het parlement en vrije bewegingsruimte van Nederlandse parlementariërs behoort tot dat Nederlandse belang. Verhagen verzaakt hier zijn plicht. Ook vraag ik me af of de oorverdovende stilte van Verhagen van partijpolitieke aard is.

Was het niet Wilders, maar Van Geel of Hamer geweest die door de Jordaniërs werden vervolgd en gezocht dan waren de mariniers al naar de Golf van Aqaba gestuurd.

Varkensflats

De stilte van de Kamer is ook pijnlijk. Op een enkele schriftelijke Kamervraag van VVD-leider Rutte na is men al overgegaan tot de orde van de dag. Het besef dat het vervolgen en beperken van de vrijheid van een collega-parlementariër door een buitenlandse mogelijkheid een partijoverstijgend probleem is, wordt gemakshalve genegeerd.

Ik schaam me dood tussen zoveel collega’s te zitten die hun stem wel verheffen als het gaat om het wel of niet toestaan van varkensflats in Gelderland, maar tolereren dat het islamitisch barbarisme uit het Midden-Oosten er inmiddels ook voor heeft gezorgd dat een gekozen parlementariër iedere reis naar welk buitenland dan ook moet melden aan zijn politieke opponent, de minister van Buitenlandse Zaken.

Ik kan Nederland pas verlaten als de minister een verklaring van het land dat ik ga bezoeken heeft ontvangen waarin men belooft mij niet uit te leveren aan Jordanië.

Een procedure die veel tijd kost en een manier van werken met zich meebrengt die het functioneren van mij als fractievoorzitter en buitenlandwoordvoerder van de PVV welhaast onmogelijk maakt. Maar de minister vindt het ongepast de Jordaanse ambassadeur te ontbieden en de Kamer zwijgt.

Vijandige handelwijze

Ik heb altijd geleerd dat de aanval de beste verdediging is. Diplomatiek overleg met regimes als Jordanië wordt in de Arabische en islamitische wereld niet als respectvol maar als pure zwakte gezien. Zolang Jordanië niet honderd procent uitsluit de uitlevering van politici uit andere landen te eisen omwille van hun gedachtegoed, kunnen we niet overgaan tot de orde van de dag.

De handelwijze van Jordanië is als vijandig te beschouwen. Dit moet effectief en stapsgewijs worden aangepakt. Eerst dient de Jordaanse ambassadeur in Nederland te worden ontboden. Indien dat ineffectief blijkt, zal hij moeten worden uitgewezen en moet de Nederlandse ambassadeur uit Jordanië worden teruggeroepen. Als dat ook niet helpt, zullen de banden tussen onze koningshuizen worden verbroken en zijn Jordaanse burgers en bedrijven niet langer welkom in Nederland.

Krachtige maatregelen om te laten zien we niet met ons laten sollen. Als het hier Femke Halsema of Alexander Pechtold zou betreffen, dan had ik hetzelfde bepleit.

Soevereiniteit mag geen partijpolitieke kleur of agenda hebben. Wij laten parlementariërs van welke kleur en richting dan ook, niet knevelen.

Of heeft Verhagen liever dat ik naar de in zijn ogen blijkbaar perfecte democratische rechtsstaat Jordanië afreis om als getuige te worden gehoord? Zodat ik kan getuigen over de abjecte islamitische ideologie en de fascistische Koran en ook verslag kan doen van de dhimmitude van de Nederlandse politieke elite?

Het is bijna het overwegen waard.