Al het paardenvlees van de Amerika's moet in de ban

Afgelopen week heeft de Europese Commissie de import van paardenvlees uit Mexico verboden. Dierenwelzijnsorganisatie Eyes on Animals hamert al jaren op de grove misstanden in de Noord-, Zuid- en Centraal-Amerikaanse vleessector. Dierenwelzijnsorganisatie Eyes on Animals vindt dat dit importverbod op korte termijn ook moet gaan gelden voor Canada, Argentinië en Uruguay. De misstanden zijn daar minstens even erg.

In veel Nederlandse snacks en supermarktproducten zit paardenvlees verwerkt. Dit paardenvlees komt niet uit de bio-industrie aangezien paarden nauwelijks puur en alleen voor het vlees gefokt worden. Het paardenvlees dat in Nederlandse snackproducten wordt gebruikt, is afkomstig uit Noord-, Zuid- en Centraal-Amerika, met name uit Canada, Mexico, Uruguay en Argentinië. Ook hier bestaat nauwelijks paarden-bioindustrie, maar er zijn wel ontzettend veel werkpaarden, racepaarden en hobbypaarden. Deze dieren wacht een wreed lot als ze niet meer gewenst, oud, zwak of ziek zijn.

In genoemde landen heerst een taboe op het eten van paardenvlees en wordt het door de eigen bevolking nauwelijks gegeten. Wie het buitenlandse paardenvlees wél eet, is de Belgische, Nederlandse en Franse consument. En dus worden paarden op grote schaal versleept en geslacht onder zeer slechte omstandigheden. Het noodlot van de paarden is dat het 'dual use'-goederen zijn: ze worden in die landen vooral als werk-, race- en hobbydieren gezien en niet als vlees voor consumptie. Wetgeving omtrent het transporteren en slachten, zoals wij die kennen, ontbreekt daarom grotendeels. In Uruguay bestaat bijvoorbeeld überhaupt geen wetgeving omtrent paardentransport. Maar de dieren die daar mishandeld worden, worden vervolgens wél hier geconsumeerd. Nederland importeert jaarlijks 26.000 ton paardenvlees. En de consument wordt onwetend gehouden.

Handelaars in uitgerangeerde paarden, 'kill buyers' genoemd, rijden op het Amerikaanse continent alle veemarkten rond en kopen de dieren op. De paarden gaan vervolgens op dagenlange transport. Zonder eten of drinken. Zonder verzorging als ze ziek zijn. Zonder dat ze uit hun lijden verlost worden als ze echt niet meer op hun benen kunnen staan. Onderzoek van Eyes on Animals ter plaatse, toonde zeer ernstige misstanden aan. Paarden die te zwak zijn om op hun benen te staan, laten de transporteurs en slachthuizen simpelweg creperen.

Paarden worden op die manier gemangeld in de ondoorzichtige en oncontroleerbare internationale handelsstromen. Natuurlijk, er bestaan Europese normen waaraan buitenlandse slachters theoretisch moeten voldoen om hun vlees op de Europese markt te kunnen afzetten. Maar wie controleert of dat echt gebeurt? En wie trekt er aan de bel als het mis gaat?

Eyes on Animals is samen met andere dierenwelzijnsorganisaties (Tierschutzbund Zürich and Animals' Angels USA) al jaren bezig om de waarheid achter de handel in paardenvlees boven tafel te krijgen. Eerder dit jaar kwam Eyes on Animals met een honderden pagina's lang en uitgebreid gedocumenteerd rapport die de vele misstanden in de sector aantoonde. Toen consumentenprogramma Radar hier in het voorjaar van 2014 aandacht aan besteedde, kwam in Nederland een golf van verontwaardiging los. Vandaag volgt eindelijk het debat in de Tweede Kamer.

Het is belangrijk dat de Europese Commissie, op basis van recent onderzoek van de Europese Voedsel en Veterinaire Dienst (FVO), het besluit heeft genomen om paardenvlees uit Mexico in de ban te doen. De FVO heeft echter recent alleen Mexico geïnspecteerd en kwam op basis hiervan tot dezelfde conclusies als onze organisaties. De gegevens van Eyes on Animals wijzen echter al jaren uit dat de andere exporterende landen minstens even grote misstanden in de vleessector laten zien. De Tweede Kamer zou daarom moeten besluiten alle import van paardenvlees uit Noord-, Zuid- en Centraal-Amerika met onmiddellijke ingang op te schorten. Zolang alle regels van dierenwelzijn en diergezondheid in die landen met voeten worden getreden, is import van paardenvlees uit Mexico, Canada, Argentinië en Uruguay volstrekt onverantwoord.

^{Lesley Moffat, oprichter en directeur van Eyes on Animals}