Yvette van Boven maakt ketchup van haar geliefde wintertomaten – dat blijkt een klapper

Toen ik nog in het centrum van Amsterdam woonde, gingen we elke zaterdag naar de boerenmarkt op de Nieuwmarkt. Ik kende ongeveer elke verkoper. Er staan uitgebreide groentekramen met een fantastische groentensortering, variëteiten die ik nooit in de supermarkt vind, er is échte honing, een kraam met biologische granen, peulvruchten en duizend soorten miso. Écht brood, bloemen uit de pluktuin en vlees van René, de zelfslachtende bioslager uit Brabant.

Ik verhuisde naar Amsterdam-Noord en beloofde mijn vaste zaterdagse rondje trouw te blijven. Daar kwam echter al na één week de klad in. Het centrum voelde ineens heel ver weg en er was ook een biologische markt in Noord, zij het echt piepklein en op een unheimische plek: een winderig plein van een uitgestorven winkelcentrum.

Op het platteland van Zuid-Ierland, waar ik nu zit, ga ik óók elke zaterdag naar de boerenmarkt. Wat me in Amsterdam te ver weg is, is hier ineens totaal geen probleem: de markt is wel dertig minuten rijden, met de auto nota bene. Maar deze markt is een must: je komt namelijk iedereen tegen, dus er kan worden bijgepraat. De markt is vrolijk, de kramen klein: sommige bestaan slechts uit de achterklep van een auto met een tafel ervoor, als je geluk hebt. In de achterbak zien we de waar liggen: vaak aardappels, wat pastinaak en wortels. Deze tijd van het jaar is er niet veel. Er staat een mevrouw met een campingtafeltje met honingpotjes, een man met eendeneieren, een harige man met een grote baard en houtsnijwerk. Er is wat tweedehands spul en er staat een mevrouw met plantjes. Er zijn wat kleine kraampjes waar vegan wordt gekookt: we stoppen er voor warme broodjes veganistisch Iers ontbijt of voor een kop vers gezette koffie. Er zijn ook een paar kramen die op de kramen in Nederland lijken, met delicatessen en kaas, maar dat zijn er maar twee. Het is vooral heel eenvoudig, maar altijd met livemuziek.

Terwijl ik naast de muzikanten in mijn broodje hapte, zag ik tussen alle knollen op een tafeltje ineens mijn geliefde kaki’s liggen. Dat is voor hier echt heel bijzonder, dus die laadde ik direct in, uiteraard oerenthousiast veel te veel. Met die wintertomaten die na een paar dagen over waren, maakte ik ketchup en gaf die op een picknick bij mijn gevulde brood (van vorige week). Het bleek een klapper en iedereen vroeg om het recept. Ik zou er een kraampje mee kunnen openen op de markt.

Kakiketchup

voor ongeveer 600 ml

Verwijder van de kaki’s het kroontje, schil ze met de dunschiller en snij ze in blokjes. Heel rijpe kaki’s moet u halveren en leeglepelen, maar dat kan ook prima.

Verhit de olijfolie in een pan met zware bodem. Fruit de sjalotten een paar minuten, voeg de knoflook toe, kruidnagels, het paprikapoeder en gemberpoeder en bak alles even uit. Voeg de kaki toe en bak al omscheppend mee. Blus af met azijn en water en voeg de suiker toe. Bak op laag vuur tot de kaki uit elkaar begint te vallen. Voeg nog een plensje water toe als het mengsel te droog wordt.

Laat het een minuut of 15 sudderen en draai het dan glad in de blender of met de staafmixer. Breng op smaak met zout en cayennepeper.

Laat afkoelen en proef dan nog eens, kakiketchup heeft de neiging om te geleren, roer hem los met een drup water en breng verder op smaak. Schep de kakiketchup in brandschone jampotten, bewaar ze in de koelkast en gebruik altijd een schone lepel om wat eruit te scheppen, dan blijft hij zeker een maand goed. De smaak zal in de loop van de tijd verbeteren.

Instagram: @yvettevanboven