interviewEve Rodsky
Wie doet wat in het huishouden (en hoe verdeel je het eerlijk)? Schrijver Eve Rodsky heeft de oplossing
Verdeel het huishouden eerlijk tussen man en vrouw, anders delft de tweede het onderspit, stelt de Amerikaanse schrijver Eve Rodsky. Ze bepleit een systeem om te voorkomen dat de vrouw haar verondersteld talent als multitasker benut terwijl haar partner gaat sporten: een kaartspel.
‘Ik ken zoveel mannen die nooit aan hardlopen deden, maar die opeens een triatleet werden toen ze kinderen kregen. Ik zou als moeder ook wel eens willen wegrennen.’ De Amerikaanse auteur Eve Rodsky (43) wil vaders niet bekritiseren omdat zij gemakkelijker dan moeders hun vrije tijd opeisen, zegt ze tijdens een interview via Zoom, maar opvallend is het wel. ‘Mannen hebben twee keer zo veel vrije tijd als vrouwen, blijkt uit onderzoek. Ze claimen het gewoon: ik ga golfen, doei! Vrouwen mogen het thuis opknappen.’
Er is al veel geschreven en gezegd over de ongelijke verdeling van huishoudelijke taken tussen mannen en vrouwen. Met haar boek Schat, wil jij dit even doen? Houd tijd over door het thuis beter te verdelen wil advocaat en organisatiemanager Eve Rodsky eindelijk een keer een oplossing bieden. In zeven jaar tijd interviewde ze vijfhonderd koppels om tot een systeem te komen, inclusief kaartspel, dat voor altijd de ruzies over het huishouden en getouwtrek over de zorg voor de kinderen de kop in moet drukken. Haar boek werd een New York Times-bestseller en actrice Reese Witherspoon nam het levenswerk van Rodsky op in haar invloedrijke boekenclub.
De inspiratiebron voor het boek was Rodsky’s eigen frustratie. De niet gewaardeerde en tijdrovende klusjes die zij als moeder van drie kinderen geacht werd op te knappen, was de reden dat ze serieus overwoog om te gaan scheiden. ‘Ik zag mezelf altijd als een ambitieuze vrouw, maar ik veranderde in iemand die alleen maar bezig was om in de behoeften van mijn gezin te voorzien.’
Ze begon met het documenteren van alles wat ze deed in huis, ‘want wat je niet ziet, kun je ook niet appreciëren’. Ze noemde die lijst ‘The Shit That I do’ en mailde het bestand aan haar echtgenoot. ‘Ik dacht dat het opgelost was. Hij stuurde een emoji terug van een aapje met zijn handen voor zijn gezicht. Verder niets. Rodsky deelt de belangrijkste inzichten om tot een gelijkwaardige taakverdeling te komen.
‘Het is vreemd dat we ons huishouden met zo weinig respect behandelen’, zegt Rodsky. ‘Op werk zijn we super georganiseerd en hebben we een plan van aanpak, maar thuis is het chaos. Wie dekt de tafel? Dat bedenken we elke dag pas op het moment dat iedereen hongerig en chagrijnig is. We oefenen ook bijna niet in het communiceren over de rolverdeling thuis.’
Huishouden als organisatie
Rodsky pleit ervoor dat stellen het huishouden gaan zien als hun belangrijkste organisatie. Voor haar boek ontwikkelde ze ‘Fair Play’ een spel met honderd kaarten met daarop alle klusjes die er zijn, zoals ‘schoonmaken’, ‘elektronica & IT’, ‘inpakken & uitpakken (reizen)’ en ‘post’.
De bedoeling is dat de kaarten die van toepassing zijn onderling worden verdeeld, zoals de situatie op dat moment is. Dat kan confronterend zijn, als de ene stapel groter is dan de andere. Daarna ga je de kaarten opnieuw delen zodat de last gelijk is. Je spreekt een termijn af, bijvoorbeeld een week, dat je dit gaat uitproberen. Je zit dus nooit aan een bepaalde kaart ‘vast’. ‘Eén ding is essentieel: om een taak succesvol uit te voeren moet je verantwoordelijk zijn voor álle elementen: bedenken, plannen én uitvoeren. ‘Boodschappen doen is dus niet enkel naar de winkel gaan. Het is zoveel meer: wie van jullie weet dat je middelste zoon van milde, gele mosterd houdt - dat is ‘bedenken’-, wie houdt in de gaten wanneer de mosterd bijna op is, wie zet het op het lijstje - dat valt onder ‘plannen’ - en wie gaat er daadwerkelijk naar de winkel - de uitvoerfase?’
‘Vrouwen kunnen het lastig vinden om openlijk met hun man te praten over de ongelijke verdeling in het huishouden. ‘Het is te pijnlijk’, zei een vrouw die ik sprak. Ze zei óók dat wanneer haar man vergeet de kleren uit de wasmachine te halen, ze de natte kleding altijd op zijn kussen dumpt. Hallo! Dan ben je toch allang het gesprek aan het voeren? Alleen niet op een constructieve manier.’
Als het gaat om ongelijke kansen voor mannen en vrouwen op de werkvloer, dan wordt er vaak gekeken naar salaris en het glazen plafond. Volgens Rodsky moet de strijd vooral thuis plaatsvinden. ‘Het gaat erom dat we de tijd van mannen en vrouwen als even waardevol gaan zien.’ Dat klinkt als een open deur, maar Rodsky schrijft dat mannen vaak genoeg hun salaris gebruiken als argument om thuis minder te doen. Is dat dan geen geldig argument - hij brengt immers het geld binnen? ‘In feite is het een machtsspel dat verandering in de weg zit’, vindt Rodsky. Want de overbelasting van vrouwen thuis gaat ten koste van hun carrièrekansen. ‘Als we tijd als geld blijven zien, dan hebben we over honderd jaar nog steeds hetzelfde probleem. En ruziënde koppels. Tijd is tijd. Mannen én vrouwen hebben maar 24 uur in een dag.’
In het boek beschrijft Rodsky hoe ze tijdens een zakenreis een sms kreeg van haar man dat een dronken vent een bierflesje en een jas had achtergelaten op hun gazon. Toen ze ’s avonds thuiskwam, lagen de spullen er nog. ‘Ik dacht: mijn man is vast druk. Maar hij zat binnen televisie te kijken. Hij had vier uur voor zichzelf gehad nadat de kinderen op bed waren gelegd, en toch ging hij er vanuit dat ik het wel zou oplossen.’
Medeplichtig
Vrouwen kunnen soms ook medeplichtig zijn aan hun eigen onderdrukking, meent Rodsky. ‘Sommige moeders zitten nog steeds gevangen in het idee dat ‘having it all’, betekent dat je het ook allemaal zélf moet doen. Hoe vaak ik een vrouw niet heb horen zeggen dat ze nou eenmaal beter is in multitasken dan haar man. Een bekende neurowetenschapper van Harvard vertelde mij dat er geen wetenschappelijk bewijs voor die claim is. Hij zei: stel je voor dat we de helft van de populatie kunnen wijsmaken dat ze beter zijn in billen afvegen en afwassen. Ik moest daar gewoon om huilen.’
Terugkomend op de vaders die als een malle voor een triatlon gaan trainen zodra er kinderen in het spel zijn: daar kunnen vrouwen wat van leren, meent Rodsky. ‘De altijd-de-klos-moeder die de klusjes thuis opknapt, is vaak een beetje vergeten wie ze was, vóór de kinderen. Daar moet je eerst achter komen. Want wat heb je als vrouw aan teruggewonnen tijd als je niet weet wat je met die tijd gaat doen?’
Het is dus zo simpel als een hobby nemen? ‘Het gaat erom dat het heel gezond is voor je relatie en gezin om soms níét beschikbaar te zijn.’ Deze filosofie past Rodsky toe in haar eigen leven. ‘Komende zaterdag ben ik met de kinderen, mijn man doet de zondag, waardoor ik ongestoord en zonder schuldgevoel aan mijn tweede boek kan werken. Met het Fair Play-systeem krijgen getrouwde mannen en vrouwen het goede van een scheiding, zonder uit elkaar te gaan: vrijheid en tijd om zichzelf te ontwikkelen.’
Eve Rodsky: Schat, wil jij dit even doen? Houd tijd over door het thuis beter te verdelen. Boekerij, 20 euro.
Alleenstaande moeder
Eve Rodsky (43) groeide op in New York met haar moeder en broertje. Om rond te komen werkte haar moeder fulltime als docent maatschappelijk werk. Dat was niet altijd makkelijk. Rodsky beschrijft in haar boek hoe ze zich als jong meisje zorgen maakte toen er een uithuiszettingsbevel onder de voordeur van het appartement werd geschoven. ‘Van ontelbaar veel gelegenheden erna kan ik me herinneren dat ik na haar lange, doodvermoeiende werkdag naar haar keek – naar mijn overwerkte supermama die alles in haar eentje probeerde te doen – en dacht: dat zal mij nooit overkomen.’
Wie doet er meer in het huishouden?
Wie ruimt de vaatwasser in? Wie doet de financiën? Wie regelt een afspraak bij de dokter voor de kinderen? Ontdek of jullie taakverdeling thuis wel helemaal eerlijk is én bij wie de mentale last het grootst is. Beantwoord de vragen en stuur de test door aan je partner.
