Voor zo’n kleine auto ervaar je een groot gevoel van luxe in de DS 3 Crossback

Net als bij andere merken van autoconcern PSA, zet ook bij het luxemerk van de Franse autoproducent, DS, de SUV-isering door. Die nieuwe modellen – er zijn er twee verschenen – heten Crossback. Dat zijn samen met DS twee woorden die doen denken aan Citroën (dat zijn crossovers met de naam Aircross heeft gezegend), het merk waarmee DS liefst helemaal niet meer geassocieerd wordt. Dan helpt zo’n naam niet echt. 

Maar goed, de DS 3 Crossback dus. De verwachtingen waren eerlijk gezegd hooggespannen. De DS 3, ooit door Citroën op de markt gebracht om de Mini te beconcurreren, is gewoon een lekker ding. Met zijn opvallende designkenmerken als de haaienvin aan de zijkant is het autootje in de tien jaar van zijn bestaan uiterlijk slechts weinig veranderd, ook niet toen DS vijf jaar geleden onder de vleugels van moederbedrijf PSA als eigen merk verderging. DS is inmiddels de Lexus van PSA, al is het gamma nog wat bescheiden: de DS 3,4 en 5 zijn afgevoerd, alleen de 7 Crossback en 3 Crossback resten. Al heeft DS aangekondigd elk jaar een nieuw model op de markt te brengen. In aantocht zijn bovendien de e-Tense-uitvoeringen van beide Crossbacks, zowel (stekker)hybride als elektrisch. 

Nadat we vorig jaar al eens in de duurste luxe 7 Crossback hadden getoerd, namen we nu een instapmodel van zijn kleine broertje, de handgeschakelde 1.2 liter benzineversie, met een bescheiden 100 pk. Je kunt aan zo’n instapmodel goed de ambities van het merk aflezen: ook deze uitvoering is al een luxe voiture. Van buiten vallen vooral de vele welvingen aan de zijkant op en het geslaagde lijnenspel van de frontverlichting – de relatief gigantische grille is kenmerkend. Zowel binnen als buiten duizelt het je van de signature van de Crossback (ook de 7 is ermee gezegend): overal schittert de kristalvorm je tegemoet. Je kunt het hysterisch noemen, of geinig en mooi. Wij kiezen voor het laatste.  De afwerking met suède van binnen en de teslaësk verzonken portiergrepen van buiten doen de uitstraling al evenmin kwaad. Dat de ontwerpers hebben moeten woekeren met de beperkte ruimte, blijkt uit het feit dat de raambedieningsknoppen zich op de middenconsole bevinden (en niet in het portier), of zou DS gewoon net zo eigenzinnig willen zijn als zijn voormalige moeder? 

Onze 3 Crossback reed met zijn handgeschakelde 1.2-benzinemotor eigenlijk precies zoals je verwacht van een auto met handgeschakelde 1.2-benzinemotor: direct, een beetje stug en helemaal niet onaangenaam. Maar wat meer is bijgebleven is het grote gevoel van luxe in zo’n kleine auto. De cabine is, mede door die suède afwerking, stiller dan gebruikelijk in dat segment. De stoelen zijn uitstekend en het daadwerkelijke verbruik was met 1 op 15 te verdedigen. Maar als u ons goede voornemen deelt, wacht u op de elektrische uitvoering, die er nog niet is, maar wel staat te dringen.