Sappig Occitaans rood: de lekkerste supermarktwijnen

Sinds 2016 bestaat de administratieve regio Languedoc-Roussillon niet meer; samen met Midi-Pyrenées, een geografisch gedrocht, is alles bij elkaar geveegd als Occitanie. In beide namen hoor je dat ‘oc’, wat ‘ja’ was in het Occitaans, de taal die door de sprekers van de ‘Langue d’oui’- het Frans – vanaf de middeleeuwen werd bestreden en naar de achtergrond gedrukt.

Als het om kwaliteitswijn ging deed het mediterrane zuiden vroeger niet mee, simpelweg omdat het transport naar het noorden te omslachtig was. Dat is veranderd. De laatste decennia is de Languedoc voor wijnmakers een fantastische speeltuin; juist door het ontbreken van een reputatie als kwaliteitsleverancier kan hier alles: de wet van de stimulerende achterstand. Traditionele wijnen bestaan naast experimentele, oude druivenrassen rijpen broederlijk onder de zon met nieuwkomers.

Wat de etiketten betreft zijn de wijnen te verdelen in twee categorieën. Allereerst zijn er die van de regionale, ‘ouderwetse’ druivenrassen: die vallen binnen geografische appellations d’origine contrôlées zoals Languedoc, Saint-Christol, Corbières en nog een heleboel meer; er staat dan dus AOC bij. Alles wat afwijkt, vooral op druivengebied, heet Vin de Pays of Indication Géographique Protégée. In beide categorieën bestaat van alles, van zeer eenvoudig tot bijzonder goed. De duurste wijnen gaan naar de gespecialiseerde wijnhandel, maar wat gebeurt er bij de supermarkten? We vroegen ze naar hun lekkerste wijn uit de Midi en waren blij verrast.

Kanjer

Een conventionele wijn (want van regionale druivenrassen, syrah, carignan, mourvèdre) en meteen een kanjertje. Ja wat wil je, 14,5 procent alcohol. Ruikt intens naar viooltjes en cassis, heeft een lekker stroefheidje in de mond, zit hecht in elkaar.

Stalgeur

Langs de Pijnbomenbosweg wordt goed gewerkt. Merlot is geen traditioneel druivenras in het zuiden maar doet het er uitstekend. Reken op een heerlijk vleugje stalgeur, flink wat fruit en iets van takkenbos, gevolgd door een stevige, volle smaak.

Balans

Gloednieuwe en terechte toevoeging aan het Hema-assortiment. Net als de andere Saint-Christol 14,5 procent (geen mus meer in een dakgoot daar, die zomer). Zeer fruitig, zwarte bessen en bramen, gloeit in de keel maar is desondanks prachtig in balans door frisheid.

Barbecuewijn

‘Barbecuewijn’ meldt het achteretiket en verdraaid, dat klopt. Hij dampt alsof hij zelf op de rooster gelegen heeft. Reken op bijna-medicinale aroma’s van kokos, laos, hars en zeker ook veel fruit. In de mond flikt hij dezelfde kunst. De Lamphroaig onder de rode wijnen, maar dan (gelukkig) toch iets toegankelijker.

Struis

En alweer een struise Merlot, van wat extra cachet voorzien door de associatie met het huis Rothschild. De baron in Bordeaux verstaat de kunst van het delegeren en sturen op afstand: de wijn klopt als een bus, zit vol met zwart fruit, herinnert aan de kruiden van de garrigue, bromt behaaglijk in de keel.

Cadet d’Oc, Baron Phillipede Rotschild Merlot 2017 Vinde Pays d’Oc, Plus € 7,99

Winnaar

De duurste inzending maar ook de beste. Dik fruit, kruidig, uitstekende balans en let eens op: hij is van 2013! Dik vijf jaar oud en springlevend, niks vermoeids aan. Wel een wat diepere, verfijndere toon dan al die jonkies van 2017. Van harte aanbevolen.

Met assistentie van Thomas Oak.