Praten met een fluitje
Backpackers, campinggasten, new-agers, safarigangers, avontuurlijke wandelaars, cruisepassagiers, Cote d'Azur-aanbidders. Hoe brengen Nederlanders hun zomervakantie door? Deel 1: de holistische vakantie, zwemmen met dolfijnen in Eilat....
Er bestaan reisbureaus met bescheidener doelstellingen. Uit de reisgids van holistisch reisbureau New Spirit Travel: 'De New Spirit Travel experience is een vakantievorm die je helpt om antwoord te vinden op vragen zoals: wie ben ik, wat kom ik op aarde doen, wat is mijn doel?' Samengevat: 'Jezelf en heel veel nieuwe dingen ontdekken en ervaren op reis.'
De impact van een ontmoeting met een dolfijn is niet in één zo'n zin te vatten. De reisgids doet een poging het gevoel van de gemiddelde dolphinswim te beschrijven: 'Ze kijken me aan bij het welkom. Hun spel is zo intens, ze zijn zo totaal verbonden in hun bewegingen. Ik lach en zing met ze en ik voel een intense vreugde als ze spelen, uit het water omhoog springen en ademhalen.'
Niets minder dan dát gevoel is het doel van de reis. En de toon, die is in brede kring bekend sinds een jaar of vier. Want Irene, zus van de koningin, was niet de eerste in Nederland die haar dolphinswims beschreef, maar wel de bekendste. En daarom gaat de dolfijnenzwemmer niet op pad zonder haar Dialoog met de natuur in de rugzak.
Een citaat om erin te komen: 'Het is interessant dat steeds meer mensen mediteren en zich oefenen in dat bredere bewustzijn. Dat zou de reden kunnen zijn dat zo opvallend veel mensen met dolfijnen communiceren (. . .) en dat dolfijnen zo dikwijls in dromen verschijnen.'
Wie de internationale trends niet op de voet volgt, wordt al bij de poort van het Dolphinreef bijgepraat door werkstudent Uri. Hij controleert vandaag de toegangsbewijzen. 'Zwemmen met dolfijnen is een mondiale trend', zegt hij. 'Het aantal dolfijnenfans in de wereld neemt snel toe.'
Gevraagd naar een verklaring zegt hij: 'Ik vind dolfijnen ongelooflijk lief en slim en dat zijn ze ook. En speels. Net katten. Maar dan groter. Grote zwemmende katten.'
Het Dolphinreef is een stuk strand aan de golf van Eilat in het zuidelijke puntje van Israël. In een met netten afgesloten baaitje zwemt sinds 1990 een tienkoppige dolfijnenfamilie. De vier oudste zijn indertijd met het vliegtuig vanuit Rusland hierheen gebracht. De rest is nageslacht.
De dolfijnen lenen zich voor allerlei activiteiten. 'Snorkelen, duiken, kijken naar de show', legt Uri uit. 'Het marineleven observeren', vat een folder de activiteiten samen in bijzonder Nederlands.
En praten? Uri: ' Ik denk dat iedereen dat op zijn eigen manier moet doen. Misschien kun je dat beter aan Tal vragen.'
Tal is de leidster van de dolfijnentrainers. 'Ik praat alleen met dolfijnen via gebarentaal en met een fluitje', zegt zij. 'Dat is de taal die ze verstaan.'
De dolfijnen op het Dolphinreef zijn niet wild. Dat weet iedereen die ziet hoe de dolfijnen uit de hand worden gevoerd. Hoogstens semi-wild, zoals het Dolphinreef het graag uitdrukt. Tam, dat is de beste omschrijving, maar dat is hier een gevoelig punt. Tamme dolfijnen dragen niet bij aan het dichter-bij-de-natuur-gevoel.
Dolfijnentrainster Delicia wil er dan ook niets van weten. 'Nee, ze zijn wild', zegt zij fel. Ze bereidt een groep van acht toeristen voor op hun eerste dolphinswim: 'U gaat zo direct de wilde natuur in. Vergeet dat niet. Het is niet zomaar een stukje entertainment. Terwijl wij zwemmen, gaan deze dolfijnen door met hun dagelijks leven. Wij plonzen er middenin. Ze zijn niet gevangen, er zitten immers gaten in het net, ze kunnen zo naar buiten zwemmen, de Rode Zee in.'
Maar ze krijgen de vis hier toch dagelijks met emmers tegelijk in de bek gegooid? Delicia: 'Ja, maar dat gebeurt op geheel vrijwillige basis. Ze hoeven niet hier te eten. Ze kunnen ook zelf achter de vis aan gaan. Ze zijn dus vrij, ze zijn blij, ze zullen u welkom heten. Ik vertel u nu vast dat u straks met een glimlach uit het water komt.'
'Bijten ze?', vraagt Peter (44) uit Gouda, vlak voor hij zijn duikbril opzet. 'Nee, natuurlijk niet', zegt Delicia, verbaasd. 'Als u ze gewoon over de rug of over de buik aait en niets in hun ogen steekt, in hun luchtgat of in hun genitaliën, dan kan er eigenlijk weinig fout gaan.'
Op een dolfijnenposter wijst ze de verboden lichaamsdelen aan. 'Niks in steken dus.'