Luchtje
Was de gele koorts uitgebroken, vorige maand op Schiphol, of had mevrouw acute uitslag van het belastingvrije parfum waarmee ze zich rijkelijk en voor niets had laten besproeien?...
Net als enkele andere aspirant-luchtjeskopers deed ook ik een stapje achteruit. Niet alleen de wolk van pregnante geuren die de Aziatische omgaf, deed ons terugdeinzen, de vrouw had grote gele vlekken op haar handen en in haar nek. Hepatitis B was een mogelijkheid. Ik wist me degelijk gevaccineerd.
De verkoopster stelde koeltjes de diagnose: Opium (qua parfum), en die rotzakken (qua kleur). 'Ze is de eerste niet', zei ze met een blik van daar-heb-je-er-weer-ééntje. De patiënte bleek, vers geparfumeerd, haar belastingvrije plastic See-Buy-Fly-tas te hebben opgepakt, de nog niet verdampte alcohol in het parfum had de gele kleurstof op het plastic doen oplossen en de onwetende klant stond er ineens gekleurd bij.
Met wat voor rommel de belastingtassen zijn geverfd, weet de afdeling marketing van de luchthaven niet - in elk geval is de kleurstof food approved en vrij van zware metalen - Wel weet marketing dat er miljoenen en miljoenen per jaar gratis over de toonbank gaan.
De belastingvrije winkels zijn verplicht de tassen te gebruiken. Het tassengeel hoort bij Schiphol als het blauw bij de KLM. Bij het allergrootste type tas is het geel tijdens de fabricage meegebakken. Die geeft niet af. In de geverfde tassen is een wit uitsparinkje gemaakt bij de handvatten, want 'veel passagiers op Schiphol zijn wat gestrest', zegt marketing, en van zweethandjes krijg je blijkbaar ook gele vlekken. De laatste klachten over het Schiphol-geel dateren overigens van vier jaar geleden, zegt de marketingman, wat zouden we ons druk maken?
De gele tassen zijn vrijwel onverwoestbaar, we ontvingen bericht dat ze zelfs in de Ecuadoriaanse jungle zijn gesignaleerd. 'Ze moeten', weet de marketingman, 'enige draagkracht hebben. Voor de drankflessen, ziet u.' De zucht naar belastingvrije drank noodzaakt blijkbaar een materiaal dat zich in kwaliteit kan meten met het plastic dat de VN-vluchtelingenorganisatie gebruikt. Dat is zeer nuttig en geliefd spul voor dakbedekking in krottenwijken. Vorig jaar viel mijn oog op een gerestaureerd bouwval in Addis Abeba: in het dak gemaakt van UNHCR-plastic was een gat gevallen. Het ongemak was verholpen met een See-Buy-Fly-tas van Schiphol, de 'draagkracht' van het plastic was voldoende om een hele familie arme mensen een tijdje droog te houden.
De zwart met rode letters kwamen mooi uit op het witte plastic. Het geel was er helemaal afgespoeld en naar alle waarschijnlijkheid niet door alcoholisch reukwater of zwetende stresshandjes; over gele vlekken werd daar hoegenaamd niet geklaagd.
Nell Westerlaken
