Dat de supermarkten hun schappen hebben gevuld met bockbier, is voor het Volkskrant-panel geen reden het sessionbier te laten staan. Waarom zou een lekker licht bier, laag in alcohol, niet juist op donkere dagen smaken? Zoals een Session IPA, die met veel frisse citrussmaken en andere fruitige aroma’s de zon in huis brengt en met een afgewogen bitter de suggestie van limonade wegspoelt.

Voor alle duidelijkheid: sessionbier is geen saisonbier, dat van oorsprong een seizoensbier is, terwijl het woord ‘session’ is afgeleid van de Britse pubcultuur. Volgens panellid en bierman van het Volkskrant Magazine Raymond van der Laan is het sessionbier bedoeld om een sessie met vrienden in het café te veraangenamen met bier dat je een paar uur kunt doordrinken zonder dat je stomdronken wordt, maar dat ook niet zo saai is dat je er na één of twee glazen op uitgekeken bent.

Balans

‘Het gaat om de balans’, zegt Pepijn van der Waa, Nederlands kampioen biersommelier, net terug van het WK biersommelier in Rimini waar hij Nederland vertegenwoordigde. En dat is wel even een puntje bij de combinatie India Pale Ale en session, want het zijn twee tegenstrijdige wensen in één glas. Aan de ene kant wil je een bier met veel hop en dus een eigenzinnig smaakprofiel, aan de andere kant wil je iets wat zich makkelijk laat wegdrinken en een minder hoog alcoholpercentage heeft (4,5 procent max.). ‘Na elke slok moet je er nog een willen’, definieert Yu Mey Kwee, eveneens biersommelier en gids bij haar eigen bedrijf in gespecialiseerde biertochten door haar woonplaats Haarlem.

Noem het contradictio in terminis, of een compromis, bij zo’n bier met ingebouwde tegenstellingen weet je al vantevoren dat het een test van veel vijven en zessen wordt. Toch doet dat een Session IPA niet helemaal recht, want als het goed is, kom je daarmee wel degelijk met smaak de avond door. Maar wanneer is het goed? Van de twintig bieren, verdeeld over zes grote, acht kleinere en vijf buitenlandse brouwerijen, scoren er tien tussen een 5,0 en een 5,8, en is er maar één 6,5.

Opvallend is dat er zes over de t.h.t-datum (tenminste houdbaar tot) zijn. Juist bij ‘hoppig’ bier als dit een nadeel, omdat de hop bij lang bewaren sterk in smaak achteruit gaat. Dat uitzonderlijke bieren bij een bierspeciaalzaak iets te lang blijven staan, is nog begrijpelijk. Maar een hoofdstedelijk XL-filiaal van een grote landelijke supermarkt zou reguliere merken als Brand en Grolsch niet over de houdbaarheidsdatum hoeven te tillen. Op de uitslag heeft het echter geen effect: de nummer 1 is één maandje over de datum.

‘Pils met een scheut cointreau’

Eén biermerk vliegt bij het blind proeven aan alle kanten uit de bocht, maar wordt na bekendmaking van de namen hors categorie verklaard: de Dusky Sour Session van de Utrechtse brouwerij Kromme Haring. Een sour session hoort natuurlijk ook zurig te zijn. ‘In deze soort is het juist een heel mooi bier’, beoordeelt Van der Waa als hij na afloop nog een slok neemt. De Vedett Session IPA van het Belgische Duvel Moortgat wordt als Session IPA keihard gediskwalificeerd. Het is parfummig met veel koriander, vindt Kwee. ‘Dit is eigenlijk een witbier’, concluderen Van der Laan en Van der Waa. Ook Clockwork Tangerine van Brewdog is nogal uit balans. ‘Pils met een scheut cointreau’, omschrijft Van der Waa. Wat ook min of meer klopt, want de Schotse brouwerij heeft er een flinke boost mandarijn aan toegevoegd.

Onderaan, met ernstige ‘off flavours’ (smaken die er niet in horen) eindigen de 24/7 India Session Ale van Oproer (veel te hoog koolzuur, smaakt naar afwasmiddel en pleister) en Little Smuling van Poesiat en Kater (te bitter, mest). Vreemd, vindt Kwee over de laatste, want ze heeft weleens een Smuling gedronken die haar uitstekend smaakte.

De rest van het aanbod wankelt tussen te zoet, te veel citrus of juist te weinig, te bitter of niet bitter genoeg en te chemisch of te vlak. Het panel vindt vooral de toename van citrus in de smaak opvallend. De ouderwetse Engelse IPA heeft meer mout en smaakt naar dennen en Earl Grey (wat door de bergamot overigens ook iets citrusachtigs heeft). Fuut Fieuw van Bird komt wel een beetje in die richting, maar is voor Van der Laan toch te eendimensionaal en te vlak. ‘Ik denk dat de Engelsen hier wel voor gaan’, schat Kwee positiever in.

Tropische snoepjes

Het enige bier waar het panel unaniem enthousiast over is en dat met een 6,5 op de eerste plaats eindigt, is de New England Session IPA East van Frontaal uit Breda. ‘Spannend, fruitig, perzikachtig, beetje zwoel’, zegt Van der Waa. Kwee ruikt de tropische snoepjes van de toko met ananas en lychee. ‘Knap dat je dit als brouwer uit je hop kunt halen’, vindt Van der Laan.

Dead Pony Club, het andere sessionbier van Brewdog, smaakt zoals een sessionbier moet smaken: citrus in de geur, maar niet overheersend bij het proeven, beetje harsig, hint van lycheesnoepjes, zoetig maar niet té. Al is Van der Waa niet echt onder de indruk, net als van de andere nummer 2, Life’s a beach van het Haarlemse Jopen. ‘Nergens aanstootgevend, nergens spannend, nergens slecht’, zegt hij. ‘Het beste aan dit bier is dat het niks fout doet.’

In iets mindere mate geldt dat ook voor de drie die op een gedeelde derde plek eindigen: Luwte Session IPA van Homeland, Eternal Session IPA van Northern Monk en Session IPA van ’t IJ. Geen hoogvliegers, geen naarlingen, maar eigenlijk precies wat ze moeten zijn: agreeable company.