Geen diploma’s, maar wel een flitsende carrière: ‘De succesvolste mensen zijn schoolverlaters’

Het loopbaanverhaal van Sarah Maria Elvira is een bijzondere. Op haar 15de, toen ze nog leerplichtig was, stopte ze met haar middelbare school. ‘Ik heb elf waarschuwingen gekregen en moest voorkomen bij de rechter. Als ik niet binnen twee jaar een opleiding zou volgen, moest ik een taakstraf doen. Ik wilde helemaal niet studeren, maar heb me toen toch maar aangemeld voor de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Daar heb ik een half jaar opgezeten, totdat ik pfeiffer kreeg.’

Elvira kon prima leren, maar raakte gedemotiveerd toen haar Engelse docent op de middelbare school een zin op het bord schreef die niet klopte. ‘Toen ik dat aangaf, zei hij: ik ben de leraar. Daardoor dacht ik van lekker, jullie kunnen me dus van alles aanleren wat niet klopt. Nu ben ik ouder en wijzer, maar toen besloot ik het allemaal zelf te doen.’

Papiertje

Hoewel ze achteraf graag een papiertje had gehad, heeft het gebrek daaraan haar nooit in de weg gezeten, vertelt ze. ‘Sommige bedrijven kijken puur naar welke opleiding je hebt afgerond, terwijl wat je daar leert meestal niet goed aansluit op het bedrijfsleven. Ik vind iemand met veel ervaring een stuk waardevoller.’ Daarbij zijn schoolverlaters vaak het succesvolst, zegt Elvira. ‘Bill Gates maakte bijvoorbeeld ook zijn studie niet af. Als je gemotiveerd bent en graag wil leren, kom je er toch wel. Je komt misschien zelfs wel verder.’

In het geval van Elvira lijkt dat te kloppen. Ze heeft op haar 27ste al een indrukwekkend cv. Ze organiseerde feesten, maakte foto’s voor Vice, produceerde muziek, draaide in clubs, was redacteur en deed de pr voor een muziekapp, was muziekeditor voor streamingsdienst Deezer en heeft een app ontwikkeld waarmee de communicatie van grote bedrijven wordt gestroomlijnd.

Amerikaanse muziekdistributeur

Toen ze zo’n beetje alles in de muziekindustrie wel had gedaan, was er maar één logische vervolgstap: voor een Amerikaanse muziekdistributeur werken. Om dat voor elkaar te krijgen, zocht Elvira op wie de eigenaren van die maatschappijen waren en maakte van haar Instagramaccount een mini-cv. ‘Ik ben vervolgens de eigenaar van Empire, de distributeur van onder anderen Snoop Dogg en Kendrick Lamar, gaan volgen en heb zijn oude foto’s geliked. Dat kan twee kanten opgaan: of je wordt creepy gevonden of je valt op.’

Het werd het laatste: Elvira werd teruggevolgd en al snel kreeg ze een berichtje. ‘Ik zie wat je allemaal hebt gedaan. Ik ben binnenkort in Nederland, laten we dan even praten.’ Elvira: ‘Hij gaf me ook zijn nummer en toen ik belde, vertelde hij dat ze een Europese tak wilden opzetten. Ik zei dat ik dat wel wilde doen. Een maand later begon ik.’

Hectische baan

Elvira moest deals sluiten, campagnes opzetten, geschikt personeel vinden en vloog de hele wereld over. ‘Het was heftig, ik heb heel weinig vrije tijd gehad. Ik vond het werk heel leuk, maar op een gegeven moment dacht ik toch: wat is het doel hiervan? Wat draag ik bij aan de wereld? Ik breng alleen maar muziek uit.’

Daarbij was ze na dertien jaar in de muziekindustrie de ego’s zat, vertelt ze. ‘Het is ellebogenwerk. Iedereen werkt voor zichzelf. Als ze je voor een bus moeten gooien om zelf een bepaalde deal binnen te halen, doen ze het.’

Ook had Elvira het idee dat mensen vooral met haar omgingen vanwege haar functie. ‘Veel mensen zijn nep. Niet degenen die grote labels en bedrijven runnen, maar de lagen eronder. Toen ik stopte, hoorde ik van veel mensen niets meer. Het is een wereldje van: kijk mij nou. Je moet meedoen en daardoor veranderde ik in iemand die ik niet was. Dat vond ik niet fijn.’

Verademing

Het bedrijf waarvoor Elvira nu werkt, een ontwikkelaar van robots voor allerlei industrieën, vindt ze een verademing. ‘De mensen zijn nuchter, ze gunnen je iets, je werkt in een team en mensen denken na over elkaars capaciteiten. Dan zeggen ze: jij kunt dit erg goed, wil jij het doen? Het past veel beter bij wie ik ben, maar het was ook een cultuurshock.’

Inmiddels werkt Elvira een paar maanden bij het nieuwe bedrijf. Omdat het nogal een overstap was van de muziek naar de tech, solliciteerde ze in eerste instantie op een marketingfunctie. ‘Als je in een andere industrie wil werken, moet je eerst een paar treetjes naar beneden doen, dacht ik.’

Maar twee weken later had ze al een compleet andere functie voor zichzelf gecreëerd. Het bedrijf was net gefuseerd met een andere onderneming, waardoor er nog niet echt sprake was van één identiteit, zegt ze. ‘Ik vertelde aan mijn leidinggevende dat ik geen marketing kon doen, want daarvoor had ik informatie over het functioneren van het bedrijf nodig. Hoe voelen mensen zich, wat is de cultuur van het bedrijf? Anders communiceer je een boodschap die misschien niet klopt.’

Dus werkt ze nu als strategie- en operationsmanager. ‘Ik onderzoek de identiteit, analyseer wat er in het bedrijf gebeurt en maak daarop veranderplannen en voer die uit. Nu doe ik iets wat ik leuk vind en waar ik ook verstand van heb. Het bedrijf kan nog alle kanten opgaan. Het bestaat pas een aantal jaar en het is een redelijk nieuwe industrie. Dat maakt het werk uitdagend en daar hou ik van. En ik ben gelukkiger, ja. Deze wereld past beter bij me.’