Dit is het favoriete paasmaal van Yvette van Boven

De man kreeg het lumineuze idee om naar het Bloesempark in Amstelveen te gaan. Het was een mooie zonnige weekenddag, we hadden zin in een bijzondere wandeling met de hond. Het was er de perfecte dag voor.

Dat idee had heel de wijde omgeving van Amstelveen ook, we cirkelden rond op parkeerplaatsen en volgden met duizenden anderen de bordjes naar de ingang van de tuin met vierhonderd Japanse kersenbomen, die nu volgens het boekje op z’n mooist moest zijn.

Daar wachtte een streng bordje voor de hond: hij mocht er niet in. De man ging dus alleen, ik wachtte met honderd andere hondeneigenaren buiten. Dat was al een uitje op zich. Toen we waren herenigd, liepen we verder het Amsterdamse bos in. Daar was dan weer niemand. Schijnbaar is natuur alleen spectaculair als er een bordje naar wijst.

Overal drukte de lente zich door de dorre bladeren heen: sappige verse bloemen, blaadjes en planten staken de kop op om een nieuw nest voor ons te maken. Vogels kwetterden en vlogen druk heen en weer met gevonden twijgjes en oude blaadjes. Ze ruimden zo de bosvloer op en hun nestjes in. Thuisgekomen kreeg ik dezelfde drang: de bloempotten en het terras waar ik voor de overwinterende beestjes de bladeren had laten liggen, gingen op de schop: oude dorre stelen eruit, schone aarde en jonge scheuten erin. Er is een wereldwijd bordje dat naar dit moment in het jaar wijst en daar staat het woord PASEN op. Dan doet iedereen eraan mee, want mensen zijn volgzamer dan u denkt.

Toen ik als kind van Ierland naar Nederland verhuisde, was dat eerst naar Limburg. We trokken in een huis dat mijn ouders tijdelijk hadden gehuurd vlak bij mijn oom en tante. Samen met hun dochters, mijn nichtjes, hadden die ons huis versierd: er stond een grote vaas op tafel met paastakken erin, er hingen eitjes aan, ik had zoiets nog nooit gezien. We hadden een nieuw nest gekregen, precies in de paastijd. Een warm, comfortabel welkom was het. We aten rijstevlaai en paaseieren, en daar kreeg ik na mijn tuinnesteldrang ook zin in. Het was ruim veertig jaar later, maar dat is nooit te laat om mijn favoriete paasmaal weer eens op te dienen.

Zoete rijst met custard en rabarber

Maak eerst de rijstepap. Was de rijst in een zeef onder koud water tot het water helder is. Giet de melk met de helft van de sinaasappelrasp, het vanille-extract, 50 gram suiker en een snuf zout in een pan en breng tegen de kook aan. Giet de rijst erbij, breng al roerende aan de kook, draai het vuur zachter en laat 35 minuten, onder geregeld roeren, zachtjes sudderen tot de rijst zacht is en alle melk is opgenomen. Draai het vuur dan direct uit.

Klop in een andere kom de slagroom met de dooiers los. Schep een pollepel hete rijstepap bij het room-eiermengsel en roer dat er goed doorheen om de eieren aan de hete brij te laten wennen. Schep dan het eiermengsel terug bij de rijstepap in de pan, draai het vuur nog even middelhoog en blijf roeren tot de rijstecustard iets bindt. Laat het niet meer koken, dan zal het ei stollen.

Pocheer intussen de rabarber. Doe hem met de rest van de sinaasappelrasp, het sap en 50 gram suiker in een kleine pan en breng aan de kook. Kook een paar minuten en zet dan het vuur laag. Sudder de rabarber nog 3 minuten tot hij nét zacht is maar zijn vorm behoudt. Draai het vuur uit.

Serveer de rijstepap met de rabarber erop. Bestrooi met krokante amandelen en dien meteen op.

Opmaakrecept

Rijstepap die over is giet u in een goed ingevette bakvorm en bakt u in voorverwarmde oven op 180 graden tot een rijsttaartje. Lekker met ijs en rabarber.