Deze visnuggets met ansjomayo kunt u maken in de oven, de airfryer óf de frituur

De meneer van de cv-ketel kwam langs voor de jaarlijkse beurt. Het is een vriendelijke man, hij bezoekt ons elk voorjaar.

Ik maakte koffie voor hem en zette er een glas water naast. Daardoor moesten we even zitten, want voor koffie nam hij rustig de tijd. Hij spotte het statief van de man in een hoek van de keuken, een cameratas ernaast, want mijn man is fotograaf. Hij ook, zei hij. En filmen, dat deed hij ook graag. ‘Wat filmt u dan zoal?’, vroeg ik, en hij zette de deur wagenwijd open voor het antwoord dat hij al had klaarliggen.

Nou, hij filmde schepen. Hoe dan? Met de drone. Vanaf de kop van de haven van IJmuiden. En nee, niet zomaar schepen hè, crúíseschepen. Van die gigantische drijvende flatgebouwen. Ongevraagd kwam zijn telefoon al tevoorschijn. We keken naar een dertigtal filmpjes, waarbij zijn camera rondom de varende schepen zoefde. De voorkant, langszij, de achterkant en hop: daar had je de voorkant weer. Verder was er niets te zien, nog geen meeuw – niets.

Samen met z’n oom deed-ie het in het weekend. Mooiste wat er was. Twee mannen met hun hobby. Na het filmen gingen ze steevast een visje eten in de haven.

Hij was pas met het filmen gestopt, jammer genoeg. De regels voor de drone waren aangescherpt, hij moest er te veel brevetten voor halen en dan was de lol er wel een beetje af. Weemoedig keek hij naar de oogst op zijn scherm.

Ooit had ik samen met een vriendin een tijdelijke moestuin aan datzelfde havenhoofd. De arme zandgrond hadden we verrijkt met paardenmest en zo groeide er best wat in ons hof. Stukje bij beetje groeide onze moestuin aan. Elk seizoen ploegden we een nieuw lapje zandgrond om en vulden we hem bij met voedzame aarde. Na het inzaaien, graven, ploegen of oogsten haalden we een visje in de haven. Met onze benen over de rand van het havenhoofd trokken we, met pikzwarte vingertoppen van het graven, de stukken vis door de dipsaus. Twee vrouwen met hun hobby. Voor ons gleden de gigantische schepen voorbij, het ruime sop op richting horizon.

Visnuggets met ansjomayo

voor 4 personen

Verwarm de oven (met hete lucht) voor op 225 graden of de airfryer op 200 graden.

Maak de mayo door de ansjovis voor de mayonaise te draaien in een kleine keukenmachine of blender. Breng de mayo verder op smaak met citroensap. Schep hem in een schaaltje en bestuif met een wuif paprikapoeder.

Giet de semolina, de eieren en de panko vermengd met het cornflakekruim en paprikapoeder in drie aparte diepe borden.

Snij de vis in repen van dezelfde maat. Bestrooi ze met peper en zout.

Haal ze eerst door de semolina, klop het overtollige eraf, haal ze dan door het ei en vervolgens door het panko-cornflakemengsel. Leg ze iets uit elkaar op een dienblad of groot bord. Besprenkel ze met wat olijfolie (ze kunnen nu zo bewaard worden in de koelkast tot gebruik).

Leg ze in porties in de mand van de airfryer of op een bakplaat in de oven. In de airfryer zijn ze met 5-6 minuten krokant en net gaar, in de oven duurt het iets langer: een minuut of 12. Check het zelf even, alles is ook afhankelijk van de dikte van uw vis en de soort. (Uiteraard kunnen ze zo ook in de frituur: 3-4 minuten op 180 graden.)

Serveer ze met de ansjomayo. Maak er een grote kom sla bij.

Opmaakrecept:

De ansjomayo is heerlijk als dip voor radijsjes of andere rauwkost. Eenmaal gepaneerde vis kan ook worden ingevroren, mits de vis vers was (dus niet eerst ook al ingevroren is geweest).